ترکیب مدل های فرایند تحلیل سلسلهمراتبی و برنامهریزی آرمانی جهت تخصیص بهینه زمان حسابرسی داخلی (مطالعه موردی: بانک مرکزی ایران)
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 174
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIFB-8-19_001
تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1401
چکیده مقاله:
حسابرسی داخلی در دو دهه گذشته، دستخوش تحولات بسیار عمیقی شده است. در گذشته، وظیفه اصلی حسابرسی داخلی، کنترل ثبت های دو طرفه حسابداری به منظور کشف موارد اشتباه بود؛ در مقابل، امروزه حسابرسی داخلی بهمنظور مدیریت ریسک، به کنترلها توجه دارد و درصدد گسترش راه های مناسب برای ارزشافزایی سازمان تحت بررسی است. ارزش با گسترش تولید کالا و خدمات و استفاده بهینه از منابع به وجود میآید. زمان یکی از منابع محدود واحد حسابرسی داخلی است که تخصیص بهینه آن در میان پروژههای مختلف حسابرسی، مسئله ای چندمعیاره بوده و شامل متغیرهای کیفی و کمی است. این پژوهش، از مدلهای سلسلهمراتبی و برنامهریزی آرمانی برای تخصیص بهینه زمان حسابرسی داخلی در بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، رویکردی ترکیبی ارائه میدهد. نتایج پژوهش نشان میدهد که تخصیص بهینه زمان، انعطافپذیری لازم را برای حداقل کردن ریسک فراهم می آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا حبیبی
عضو هیات علمی موسسه عالی آموزش بانکداری ایران
یحیی حساس یگانه
مرحوم دکتر حساس یگانه عوض هیات علمی دانشکده حسابداری و مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی بودند. یادشان گرامی.
مهدی تاجدینی
بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران