طبقه بندی اراضی برای آبیاری سطحی و آبیاری قطره ای در دشت میهه کوهرنگ

هدف از این تحقیق مقایسه روشهای مختلف آبیاری بر طبق سیستم ارزیابی پارامتریک در سطحی معادل 9/3011 هکتار در دشت میهه استان چهارمحال و بختیاری، در جنوب غربی ایران بود. بعد از تجزیه و تحلیل و ارزیابی خصوصیات خاک، با استفاده از سیستمهای اطلاع رسانی جغرافیائی (GIS) نقشه های تناسب اراضی برای آبیاری سطحی و قطره ای تهیه گردیدند. نتایج نشان دادند که 73 هکتار از اراضی منطقه مورد مطالعه برای آبیاری سطحی بسیار مناسب می باشند. در روش آبیاری قطره ای نیز 8/1355 هکتار بسیار مناسب تشخیص داده شد. همچنین با کاربرد آبیاری قطره ای به جای آبیاری سطحی، می توان تناسب 2848 هکتار (56/94%) از اراضی دشت میهه را بهبود داد. مهمترین عوامل محدود کننده آبیاری قطره ای بافت خاک، شیب و مقدار آهک بود اما برای آبیاری سطحی، شیب و بافت خاک عوامل محدود کننده بودند. نتایج تحقیق نشان داد که سیستم آبیاری قطره ای در تمام دشت میهه (به استثنای اراضی سری خاک 4.1) نسبت به روش آبیاری سطحی مناسب تر است.

کلیدواژه ها:

روش پارامتریک ، آبیاری سطحی ، آبیاری قطره ای