کاربرد گیاهان پالاینده در احیای بیابان

جهت احیای بیابان می توان از گیاهان پالاینده همراه میکروارگانیسم‌های خاک در بهسازی و کاهش آلودگی خاک و آب‌های زیرزمینی استفاده کرد. این فناوری می‌تواند برای رفع هر دو نوع آلاینده خاک یعنی معدنی و آلی به کار رود. افزایش تنوع زیستی، ترسیب کربن، حفاظت خاک، زیبایی چشم انداز ازجمله مزایای گیاه پالایی است. در احیای بیابان برای بهسازی خاک می‌توان با استفاده از کاشت گونه های خاص مرتعی، گیاه پالایی انجام داد. گیاهان با توانایی جذب بالا، اغلب از خانواده های Poaceae،Fabaceae ،Brassicaceae ،Asteraceae و Amaranthaceae هستند. تعدادی از گونه های مرتعی که خاصیت گیاه پالایی آنها مطالعه شده است، شامل گون، کلاه میر حسن، فستوکا، یونجه، شبدر سفید، قدومه، گاو پونه، جاز، درمنه دشتی، شاه تره و جوسیخ می‌باشد. فرآیند های گیاه پالایی شامل تجزیه ریشه‌ای، تجزیه گیاهی، تصفیه ریشه‌ای، تثبیت گیاهی ، تبخیر گیاهی، استخراج گیاهی و کنترل هیدرولیکی می‌باشد. با اضافه شدن گیاهان، میکروارگانیسم هایی که در محیط ریشه گیاه زندگی می‌کنند نیز، نقش بارزتری در تجزیه مواد آلی پیدا می‌کنند. در این مقاله این فرایندها به طور مختصر با تاکید بر نحوه عمل آنها دراحیای توضیح داده شده است.

کلیدواژه ها:

گیاه پالایی ، احیای بیابان ، بهسازی خاک ، تنوع زیستی