بررسی الگوی فضایی و کاربری اراضی خدمات آموزشی در شهر بندرعباس(مقاطع ابتدایی و راهنمایی)

امروزه فضای آموزشی یکی از مهمترین کاربریها در شهرها می باشد که سطوح قابل توجهی از فضای شهری را به خود اختصاص داده است. با توجه به این نکته که فضاهای آموزشی باید بنحو شایسته ای در سطوح شهر مکان یابی گردند تردیدی نیست در این خصوص به منظور برنامه ریزی صحیح جهت ارتقاء کم و کیف فعالیتهای آموزشی و جلوگیری از صدمات جبران ناپذیر لازم بود که یک بررسی کمی از وضعیت موجود (نحوه استقرار) بعمل می آمد. شهر بندرعباس دارای 2 ناحیه آموزش و پرورش است، جمعیت کل این شهر 379301 نفر می باشد که از این جمعیت 51562 نفر دانش آموز (ناحیه 1) و 31532 نفر دانش آموز (ناحیه 2) در مقاطع مختلف آموزشی به تحصیل اشتغال دارند. به منظور ارائه تصویری کامل از وضعیت موجود مدارس مورد مطالعه، این مدارس از لحاظ معیارهای ظرفیت شعاع دسترسی، سرانه فضای باز و کلاس مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. به منظور شناخت و تجزیه و تحلیل توزیع فضای آموزشی، از نرم افزار Arc GIS استفاده شده است که توانستیم پراکندگی مدارس و شعاع دسترسی آنها را مشخص کنیم، همچنین از نرم افزار Excel برای تهیه جداول و نمودارها استفاده شده است. نتایج بررسی نشان داد که اکثر مکان های آموزشی کاملاً تصادفی و بدون برنامه شکل گرفته اند. چرا که استقرار و توزیع جغرافیایی این واحدها کاملاً نامتعادل می باشند. همچنین تمام مدارس مستقر در مرکز شهر از لحاظ سرانه های فضای باز برای هر دانش آموز پایین تر از استانداردهای لازم در مقاطع مورد مطالعه می باشند. شعاع سرویس دهی (حوزه عملکرد) مدارس حاشیه شهری بسیار نامطلوب بوده و دانش آموز باید مسافت زیادی را برای استفاده از این نوع خدمات طی کند. در پایان اینکه عدم هماهنگی و همخوانی بین آموزش و پرورش و سایر سازمانها، خصوصاً شهرداری و مسکن و شهرسازی به عنوان دو سازمان مهم و تأثیر گذار در وضعیت فعلی و آتی فضاهای آموزشی به وضوح مشخص است.