بررسی تطبیقی جایگاه قرارداد خدمات در نظام حقوقی ایران و اروپا

قرارداد خدمات نوعی از قرارداد می باشد که به موجب آن یک طرف، ارائه دهنده، ارائه خدمتی را به طرف دیگر، دریافت کننده،در ازاء اجرت مشخص بر عهده می گیرد. در اتحادیه اروپا این نوع از قراردادها در قالب گروهی خاص از قراردادها شناساییگردیده و قواعد اختصاصی آنها در دو سند اصول حقوق اروپایی در خصوص قراردادهای خدمات و سند چهارچوب مشترکمرجع، پیش بینی شده است. در حقوق ایران اینگونه قراردادها در قالب اجاره اشخاص (مقاطعه کاری) شکل می گیرند، هرچندبرخی از مصادیق آنها نظیر قراردادهای درمانی به دلیل تفاوت در احکام و قواعد، در قالب عقد معین اجاره اشخاص قرارنگرفته و عقد غیر معین موضوع ماده ۱۰ قانون مدنی می باشند قرارداد خدمات از جمله عقود معینی است که در حوزه هایمختلف حفاظت از اطلاعات، انجام کار معین، پشتیبانی از خدمات قبلی ارائه شده و مانند آن کاربرد دارد و اصول یکسانی بهمصادیق گفته شده حکومت می کند که از آن جمله می توان اصل پرداخت هزینه، اصل هشدار پیش قراردادی، اصل انجامکامل تعهدات، اصل توجه به زمان انجام تعهد، اصل توجه به مکان انجام تعهد، اصل شخصی بودن انجام تعهدات، اصل رضاییبودن قرارداد خدمات و اصل هشدار را نام برد.

کلیدواژه ها:

جایگاه ، قرارداد ، خدمات ، حقوق ایران ، حقوق اروپا