اثر مقادیر کاهش یافته علفکش تریفلورالین در تلفیق با مالچ زنده و کلش بر علف های هرز و عملکرد کنجد (Sesamum indicum L.)

اهداف: تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر مقادیر کاهش یافته علفکش تریفلورالین در تلفیق با انواع مالچ زنده، مالچ کلش گندم و وجین دستی بر علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد دانه کنجد اجرا شد. مواد و روش ها: آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی جهاد کشاورزی شهرستان خداآفرین در سال ۱۳۹۸ اجرا شد. عامل اول شامل کاربرد مقادیر مختلف علفکش تریفلورالین در چهار سطح شامل صفر،۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد (دز توصیه شده ۲ لیتر در هکتار) و عامل دوم سطوح مختلف مدیریت های غیر شیمیایی علف های هرز شامل کاشت مالچ زنده شنبلیله، مالچ زنده گاودانه، مالچ زنده همیشه بهار، مالچ کلش گندم، یک بار وجین دستی و تیمار بدون کنترل غیرشیمیایی بود. یافته ها: نتایج نشان داد تراکم و زیست توده علفهای هرز تحت تاثیر میزان دز علفکش، مدیریت غیرشیمیایی و اثر متقابل آنها قرار گرفتند. کاربرد علفکش تریفلورالین در تلفیق با مالچ کلش گندم و وجین دستی تاثیر بیشتری در کنترل علفهای هرز در مقایسه با تیمارهای مالچ زنده داشتند. در تیمار کشت مالچ زنده همیشه بهار، تفاوت عملکرد دانه بین کاربرد دز توصیه شده و ۷۵ درصد دز توصیه شده تریفلورالین معنی دار نبود.نتیجه گیری: در بین تیمارهای مدیریت غیرشیمیایی علف هرز، کاربرد مالچ کلش گندم و یک بار وجین دستی کارایی بیشتری در مقایسه با تیمارهای مالچ زنده داشتند و می توانند در ترکیب با دزهای کمتر از دز توصیه شده تریفلورالین در مدیریت پایدار علف های هرز کنجد مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

دز کاهش یافته علفکش ، زیست توده علف هرز ، مالچ زنده ، مالچ کلش ، وجین دستی