جایگاه تربیت دینی و فرزندپروری اخلاقی در سلامت خانواده و جامعه

مسئله ”تعلیم و تربیت ” از نظر روشی و بینشی از موضوعات مورد بحث در فلسفه ی دین و فلسفه ی اخلاق است که در دانش های دیگری همچون روانشناسی ، الهیات و ادبیات قابل بررسی است . نویسنده ضمن اذعان به گستردگی بحث با رویکرد فلسفی دینی کوشیده است ، این مقوله را با توجه به زمینه های معرفتی و وجودشناسی بررسی کند. به همین منظور ابتدا به ”اخلاق تعلیم و تربیت ” و شاخه های مهم آن پرداخته شده است . این نوع واکاوی نشان می دهد که هدف معلم یا متربی از تعلیم و تربیت چیست ؟ و گاه این دو واژه ؛ یعنی ”تعلیم ” و ”تربیت ” به معنای مشابه و گاه در معنای ”education” به کار رفته است . معنای ”فرزندپروری ” نیز گاهی شامل جلوه های گوناگونی از زندگی اعم از تولد، نوجوانی ، جوانی و ... می شود و گاهی مراد آن، مسائل زندگی اعم از درد و رنج ، عشق ، تناهی ، شرور و آفات و ... است . با نگاهی به اندیشه های فلسفی که زیر بنای تربیت دینی است ، سعی بر آن شده تا دیدگاه های تعلیم و تربیت به طور کلی و مهم ترین راهکارهای برآوردن ”نیاز”ها و ”خواسته ”های کودکان در جهت سلامت روانی و نیل به معرفت دینی بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، فرزندپروری ، اخلاق اسلامی ، خانواده ، جامعه .