بسامد پایه صوت در دوزبانه های مازندرانی- فارسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی بسامد پایه (F۰) واکهها و همخوان دار در دوزبانههای مازندرانی- فارسی و پاسخ به این پرسشکه چه تفاوتی میان بسامد پایه صوت در این زبانها وجود دارد، به انجام رسیده است. به این ترتیب، روش این پژوهش به طور مقطعی، توصیفی، تحلیلی و غیرمداخله ای است. تعداد آزمودنی ها ۵ نفر داوطلب (۳ مرد و ۲ زن)، و سن آزمودنی ها ۲۵ تا ۳۵ سال است. ابزار این پژوهش که در سال ۱۳۸۶ به انجام رسیده، آزمونی محقق ی و ۵۷ واژه در زبان فارسییی آن به تایید متخصصان این حیطه رسیده است. آواها در سه جایگاه آغازی، میانی و پایانی واژهها بررسی شدهاند. از آزمودنی ها خواسته شد تا هر واژه را سه بار تلفظ کنند و درنهایت میانگین بسامد پایه، با استفاده از نرم افزار تحلیل یچ،  برای هر آوا و هر آزمودنی محاسبه گردید. سپس برای هر ۵ فرد به طور جداگانه، با استفاده از آزمون تی، معناداری تغییرات به دست آمده مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به این p>  است، تفاوت معناداری میان بسامد پایه در زبان فارسی و مازندرانی مشاهده نشد. درعین حال، تفاوت میانگین بسامد پایه آوا ها در آزمودنی های مرد و زن در زبان فارسیی پس از بررسی نتایج، فرضیه صفر پژوهش مورد تایید قرار گرفت. به عبارت دیگر، تغییرات بسامد پایه و انحراف معیار در زبان فارسی و مازندرانی در افراد دو زبانه معنادار نیست. اما تفاوت بسامد پایه در آزمودنی های مرد و زن معنادار است.

کلیدواژه ها:

بسامد پایه ، واکه ، همخوان واک دار ، دوزبانه ، مازندرانی ، فارسی