توسعه چارچوب تاب آوری اجتماعات محلی شهر اصفهان در برابر خشکسالی با بهره گیری از روش کیفی و نرم افزار ATLAS-ti

یکی از جدیدترین رهیافت ها در عرصه پژوهش های مرتبط با تاب آوری، تاب آوری اجتماعات محلی است. اما با وجود تدوین چارچوب های متعدد تاب آوری اجتماعات محلی، ملاحظه می گردد که پژوهشگرانی اندک بر اتخاذ دیدگاه ذی نفعان در اجتماعات محلی و در برابر مخاطرات آهسته و تدریجی، نظیر خشکسالی و خشک شدن رودخانه ها و آبراه ها متمرکز بوده اند. این در حالی است که از دیدگاه بسیاری از پژوهشگران تاب آوری، پدیده ای پیچیده، چندبعدی، محدود به زمینه و وابسته به فرهنگ است. به همین دلیل پژوهش حاضر بر آن است تا از طریق تشریح نظرات و تجربه های ذی نفعان و متخصصان، به مفهوم سازی و تدوین چارچوب ارزیابی تاب آوری دو اجتماع محلی همجوار با مادی ها در شهر اصفهان (محله عباس آباد و محله برازنده) بپردازد. بدین منظور در این پژوهش، پارادایم تفسیری و طرح پژوهش کیفی مد نظر قرار گرفته است. به منظور گردآوری داده ها از تکنیک مصاحبه استفاده شد و تحلیل داده ها با روش تحلیل محتوای کیفی و با بهره گیری از نرم افزار ATLAS-ti صورت گرفت. در مجموع ۳۲ مصاحبه با ساکنان و متخصصان مختلف در دو اجتماع محلی مورد نظر در شهر اصفهان انجام شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تاب-آوری در این دو محله، قابل مفهوم سازی در دو سطح اصلی جامعه و اجتماع محلی است.

کلیدواژه ها:

&quot ، تاب آوری اجتماعات محلی&quot ، ، &quot ، مفهوم سازی تاب آوری&quot ، ، &quot ، تحلیل محتوای کیفی&quot ، ، &quot ، ATLAS-ti &quot ، ، اصفهان