بررسی تاثیر سولفات ‎روی و منگنز بر بهبود صفات فیزیولوژیکی و عملکرد ژنوتیپ های کلزا تحت شرایط تنش خشکی آخر فصل

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی آخر فصل و محلول‎پاشی سولفات‎روی و منگنز بر صفات فیزیولوژیکی و عملکرد ژنوتیپهای کلزا، آزمایشی به صورت فاکتوریل کرت خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی طی دو سال (۹۷-۱۳۹۶ و ۹۸-۱۳۹۷) در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری در دو سطح (آبیاری کامل (شاهد) و قطع آبیاری از مرحله گلدهی) و چهار سطح محلول پاشی (شاهد، سولفات‎روی، سولفات‎منگنز و کاربرد ترکیبی آن ها با غلظت چهار گرم در لیتر) به صورت فاکتوریل در کرت های اصلی و ژنوتیپ‎های کلزا (نیما، KS۷ و نیلوفر) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. محلول پاشی ترکیبی سولفات روی و منگنز در شرایط آبیاری کامل به ترتیب موجب افزایش سه و ۱۱ درصدی محتوای روغن دانه و کربوهیدرات محلول برگ نسبت به شاهد شد. از طرف دیگر در شرایط قطع آبیاری، محتوای روغن دانه و میزان پرولین برگ را نسبت به شاهد به ترتیب ۹ و ۲/۵ درصد افزایش داد. ژنوتیپ نیلوفر در شرایط آبیاری کامل بیش ترین میزان عملکرد دانه (۵۲۶۱ کیلوگرم در هکتار) را دارا بود که نسبت به ژنوتیپ KS۷ و نیما، به ترتیب،  به میزان ۹ و ۸/۱۱ درصد بالاتر بود. ژنوتیپ نیما با ۳۳۷۱ کیلوگرم در هکتار در شرایط قطع آبیاری بیش ترین عملکرد را داشت. به طورکلی، در هر دو تیمار آبیاری، کاربرد محلول پاشی هم زمان سولفات روی و منگنز بر صفات فیزیولوژیک ژنوتیپ‎های موردبررسی بیش ترین تاثیر را داشت، به طوری که در آبیاری کامل ژنوتیپ نیلوفر و در شرایط قطع آبیاری ژنوتیپ نیما قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

پرولین ، خشکی آخر فصل ، درصد روغن ، کلروفیل ، محتوای نسبی آب برگ ، مقاومت روزنه ای