مطالعه میزان شیوع ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتریوفاژهای دامی ، انسانی و محیطی و خطرات ناشی از آن

دخالت عوامل انسانی در گسترش سریع ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی در میان عوامل عفونت زا به ویژه در محیط های بالینی انسانی و دامی ، باعث نگرانی در بسیاری از مناطق جهان شده است . ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریایی می توانند در انواع محیط ها انتقال یافته و گسترش یابند. بررسی و یافتن باکتری های مقاوم به چند دارو یا ژنهای مقاومت به آنتی بیوتیک های سنتزی که در طبیعت وجود ندارند، حتی در محیط های با فعالیت های انسانی پایین ، نشان دهنده میزان گسترش این ژنهاست . از آنجا که گسترش مقاومت آنتی بیوتیک یکی از جنبه های مفهوم سلامت واحد می باشد، بررسی شیوع و فراوانی این مقاومت ها در انسان، دام و محیط اهمیت پیدا می کند. در سالهای اخیر، ترانسداکشن (انتقال ژن با واسطه ی ویروسها و باکتریوفاژها) به عنوان یک راه برای انتقال ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی در محیط ، توجه زیادی را به خود جلب کرده است . ویروسهای باکتریایی (باکتریوفاژها)، واسطه های مهم انتقال ژنهای مقاومت باکتریایی در محیط هستند که این مقاومت ها قابل انتقال به پاتوژنهای انسانی نیز می باشند. باکتریوفاژها می توانند بخشی از مواد ژنتیکی میزبان خود مانند ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی را بسته بندی کنند و به انتشار سریع مقاومت بین باکتری ها کمک کنند. این موارد می توانند سبب کاهش پاسخ به درمان و افزایش مرگ و میر در انسان ها یا حیوانات مبتلا به بیماری های عفونی گردد. لذا در این مطالعه مروری به بررسی پژوهش هایی که شیوع ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی در فاژهای جدا شده از محیط های مختلف را مطالعه کردهاند و همچنین به نقش فاژها در مبحث سلامت واحد پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

باکتریوفاژ ، ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی ، ترانسداکشن ، سلامت واحد.