شناسایی عوامل موثر در نوآوری در آموزش وپرورش و ارایه ی راهکارهای مربوط به آن

هدف از این مقاله ارائه ی یک بررسی تحلیلی از حوزه ی نواوری آموزشی در کشور ایران است . در این پژوهش به طبقه بندی و تشریح نوآوری ا پرداختیم و موانع نوآوری را مورد بحث قرار می دهد و راه های افزایش درجه و میزان تحولات مبتنی بر نواوری را در سیستم آموزشی ارائه دهد روش و رویکرد این مقاله بر اساس بررسی ادبیات و پژوهش نویسنده است یافته ها :آموزش و پرورش کشور ایران به شدت به نوآوری های موثر در زمینه های مختلف نیاز دارد که تواند به تولید نتایج یادگیری با کیفیت بالادر سراسر سیستم آموزشی کمک کند .تمرکز اولیه ی نوآوری های آموزشی باید بر روی آموزش و یادگیری تئوری و عملی و همچنین بر یادگیرنده ،والدین و جامعه و فرهنگ آن باشد .کاربرد فناوری نیاز به یک پایه ی نظری استوار مبتنی بر تحقیقات هدفمند ،سیستمی و آموزش صحیح دارد . یکی از این حوزه های حیاتی تحقیق و نوآوری می تواند هزینه و کارآیی زمانی یادگیری باشد .توصیه های عملی چندین توصیه ی عملی در این مقاله مطرح گردیده است.چگونگی ایجاد پایه ای برای نوآوری ها در سطح گسترده و اجرای آنها چگونه می توان اثر بخشی نوآوری های فناورس در آموزش بویژه آموزش آنلاین را افزایش داد و در این راستا چگونه می توان از عامل زمان و هزینه بیشترین بهره را ببریم . پیامدهای اجتماعی - نوآوری در آموزش همراه با سیستم آموزشی ، در یک چارچوب ابر سیستم اجتماعی در نظر گرفته می شوند که روابط متقابل و وابستگی های متقابل آنها را در همه ی سطوح نشان می دهد .ارتقای کیفیت و کمیت و سطوح نوآوری ها در آموزش تاثیر مثبتی بر خود آموزش خواهد گذاشت و به نفع کل جامعهخواهد بود . در نهایت با شفاف سازی و بیان موانع نوآوری ها در بحث های مربوط به اثر بخشی کاربردهای فناوری و بهره وری زمانی در آموزش باارائه ی طبقه بندی های جامع از نوآوری ها در رویکرد سیستمی به آموزش و پرورش و نوآوری های آموزشی پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

نوآوری ، فناوری آموزشی ، بازه ی زمانی ، یادگیری آنلاین