رفتارهای خود آسیب رسان (چرایی، پیامدها و راهکارها)

در انسانها گرایشی زیستی برای حفظ خویشتن و اجتناب از آسیب، درد، زخم و ضرر وجود دارد. بیشتر افراد حاضر نیستند در حالت طبیعی درد، زخم و جراحت را روی بدن تحمل کنند، ولی شکل های مختلف آسیب به خود همیشه همراه انسان بوده است. خود آسیب رسانی شامل انواع مختلفی از رفتارهایی است که با هدف های مختلف روان شناختی و بین فردی به شکل های مستقیم (آسیب عمدی به بافت های بدن مانند خودزنی، کوبیدن سر به دیوار) و غیر مستقیم (مانند رفتارهای خطرجویانه، سوء مصرف مواد و الکل، عادت های ناسازگار خوردن انجام می شوند و این رفتارها ممکن است با یا بدون نیت خودکشی باشند و به لحاظ اجتماعی و فرهنگی مورد قبول اکثریت نیستند( والش، ۲۰۰۸) بنابراین در این پژوهش سعی شده است با دیدی انتقادی به بررسی ماهیت رفتارهای خودآسیب رسان در نوجوانان پرداخته شود

کلیدواژه ها:

رفتارهای خود آسیب رسان ، آسیب عمدی ، رفتارهای خطرجویانه