کاربرد الگوریتم های تکاملی در بهینه سازی مدولاتورهای دلتا سیگما

در طراحی مبدل های آنالوگ به دیجیتال دلتا سیگما، – ضرایب بهره ساختار، نسبت سیگنال به نویز مدولاتور را تعیین می کنند. بنابراین،انتخاب بهینه مقادیر ضرایب خیلی مهم می باشد. تمرکز این مقاله روی یافتن ضرایب بهینه یک مدولاتور مرتبه سوم CIFF و یک ساختار پشت سر هم مرتبه چهارم 2 2 (، به منظور دستیابی به نسبت سیگنال به نویز مطلوب می باشد. بدین منظور، ضرایب بهینه را با استفاده از الگوریتم - ( های ژنتیک، بهینه سازی انبوه ذرات و تکامل تفاضلی بدست آورده و نتایج را با حالت بدون استفاده از الگوریتم های بهینه سازی مقایسه می کنیم. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که در ساختار CIFF ، ضرایب بهره بدست آمده از الگوریتم ژنتیک، مقدار نسبت سیگنال به نویز مدولاتوررا 21.6dB نسبت به مقدار بدست آمده از جعبه ابزار اسچریر افزایش می دهند و الگوریتم های بهینه سازی انبوه ذرات و تکامل تفاضلی، مقدار نسبت سیگنال به نویز را نسبت به الگوریتم ژنتیک 4dB بهبود می بخشند. همچنین در ساختار پشت سر هم مرتبه چهارم، الگوریتم های بهینه سازی انبوه ذرات و تکامل تفاضلی با یافتن ضرایب بهینه، مقدار نسبت سیگنال به نویز را نسبت به الگوریتم ژنتیک، به ترتیب 3.4dB و 3.5dB بهبود می بخشند

کلیدواژه ها:

الگوریتم بهینه سازی انبوه ذرات ، الگوریتم تکامل تفاضلی ، الگوریتم ژنتیک ، مبدل دلتا سیگما ، نسبت سیگنال به نویز