بهینه سازی چند هدفه ابزارهای توسعه ی کم اثر جهت مدیریت کمی و کیفی رواناب شهری ( منطقه ی مورد مطالعه: منطقه ده شهرداری تهران)

افزایش سرعت شهر نشینی باعث افزایش مناطق نفوذناپذیر و در نتیجه کاهش نفوذ آب به سفره های زیرزمینی می شود. همچنین شستشوی آلاینده های سطحی زمین توسط رواناب، منجر به کاهش کیفیت آب های پذیرنده شده که این موضوع کیفیت رواناب شهری را تحت تاثیر قرار می دهد. یک از روش های مدیریت کیفی و کمی رواناب شهری استفاده از ابزارهای توسعه ی کم اثر می باشد. محدودیت های مختلف اجرای این ابزارها، بهینه سازی ابزارهای توسعه ی کم اثر را به امری مهم تبدیل کرده است. در این تحقیق با استفاده از الگوریتم چند هدفه تکاملی ژنتیک به بهینه سازی جانمایی ابزارهای توسعه ی کم اثر از نظر تخصیص نوع و مکان پرداخته شده است. به منظور شبیه سازی پدیده بارش-رواناب از مدل SWMMاستفاده شده است. با اتصال الگوریتم بهینه سازی چند هدفه ژنتیک به مدل SWMM، ۱۰۰ سناریوی بهینه با در نظر گرفتن سه هدف شامل حداقل سازی حجم رواناب، مقدار بار آلودگی و هزینه اجرای راهکارها استخراج شد. نتایج بیانگر آن است که در صورت هزینه ی بیشتر جهت اجرای ابزارهای توسعه ی کم اثر، منطقه مورد مطالعه دارای بهبود کیفی و کمی رواناب بالاتری می باشد. همچنین با استفاده از این ابزارها می توان به ترتیب حجم رواناب و مقدار بار آلودگی را تا ۳۳ و ۳۲ درصد کاهش داد.

کلیدواژه ها:

ابزارهای توسعه ی کم اثر ، مدل SWMM ، الگوریتم ژنتیک ، رواناب شهری