تبیین راهکارهای توسعه و افزایش مشارکت دانش آموزان معلول در فعالیت بدنی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 132

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CNSMUMA01_104

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1401

چکیده مقاله:

بر اساس آمارهای وزارت بهداشت و وزارت آموزش و پرورش در کشور حدود ۱۵۲ هزار دانش آموز معلول وجود دارد که این تعداد در نوع خود بهتبرانگیز است. نگرشها، سیاستهای نامناسب، غیرقابل دسترس بودن بسیاری از اماکن ورزشی، حمل و نقل، تبعیضهای اجتماعی و بسیاری از عوامل دیگر همگی موجب شده اند تا ورزش دانش آموز معلول با محدودیتهای زیادی مواجه شود. هدف تحقیق حاضر تعیین راهکارهای توسعه و افزایش مشارکت دانش آموز معلول در فعالیت بدنی بود. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد داده بنیاد بود. جامعه ی آماری تحقیق حاضر را معلمان و مدیران مدارس استثنائی در شهر تهران تشکیل دادند که تعداد مدارس فعال در سطح شهر تهران ۵۸ مدرسه بود. از روش نمونه گیری هدفمند جهت انتخاب نمونه استفاده شد که معیار انتخاب مدارس برای نمونه گیری میزان تمایل آنها به همکاری بود که در نهایت ۱۸ مدرسه از ۱۴ منطقه مختلف همکاری نمودند. جهت گردآوری داده ها از مصاحبه تلفنی استفاده شد که در نهایت با ۲۷ معلم و مربی مصاحبه به عمل آمد و تا رسیدن به اشباع نظری مصاحبه ها ادامه یافت. همچنین ابزار مورد استفاده جهت تحلیل داده ها نرم افزار مکس کیودی نسخه ۹ بود که توسط آن کدگذاری و چهارچوببندی مفهومی انجام شد. بر اساس مصاحبه های انجام شده مشخص شد که موانع بسیاری سد راه فعالیت بدنی دانش آموزان معلول است که باید مرتفع شوند. یافته های تحقیق نشان میدهند که وجود نیروی انسانی به اندازه کافی، ایجاد آگاهی در دانش آموزان نسبت به تواناییهای خود، پخش فیلمهای پاراالمپیکی جهت تقویت اعتماد به نفس و انگیزه دانش آموزان، حضور ورزشکاران مشهور المپیکی و پاراالمپیکی در مدارس جهت الگوسازی، فراهم نمودن زیرساختهای مناسب، زیباسازی مدارس با استفاده از تصاویر متهیج ورزشی، برنامهریزی مناسب و همکاری با مراکز توانبخشی از مهمترین راهکارهای توسعه ورزش دانش آموزان معلول میباشد. بر اساس یافته های به دست آمده میتوان بیان نمود که کمبود نیروی انسانی معضلی اساسی در راه ارتقاء فعالیت بدنی دانش آموزان معلول است. به طوری که در ایران به ازای هر ۳۰۰ دانش آموز معلول فقط یک مربی آموزشی وجود دارد که استاندارد جهانی بیان میکند باید به ازای هر ۲۵ دانش آموز معلول یک مربی وجود داشته باشد. بنابراین به نظر میرسد که اگر این راهکار اجرایی شود بسیاری از دانش آموزان حتی با شرایط معمولی هم میتوانند در زمینه فعالیت بدنی رشد نمایند.

نویسندگان

سیدامیر اجاق

دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه محقق اردبیلی

نسیم میرحیدریان

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه محقق اردبیلی

مهرداد محرم زاده

استاد مدیریت ورزشی دانشگاه محقق اردبیلی