بررسی مدیریت بحران مبتنی بر اصول هفتگانه مهندسی مقاومت پذیری در اماکن سرپوشیده شهر اردبیل

از آنجا که ارزیابی مدیریت بحران، نقش کلیدی در برنامه ریزی برای آموزش و ارتقاء آگاهی و آمادگی اماکن ورزشی دارد،بنابراین، استفاده از رویکرد جدید مهندسی مقاومت پذیری می تواند به افزایش بازدهی مدیریت بحران و توانمندسازی اماکنورزشی در مواجهه با بحران ها کمک کند.این پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی بود و از طریق پرسشنامه و مشاهده حضوری اجرا شد.جامعه و حجم نمونه آماری رامدیران ،کارشناسان و مربیان اماکن ورزشی تشکیل می دهند که ۱۳۲ نفر می باشد. در این تحقیق در مجموع از ۷ عامل مهم وموثر برای بررسی مدیریت بحران اماکن ورزشی استفاده گردید.در فرضیه اصلی یعنی وضعیت مدیریت بحران با سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ مورد تایید قرار گرفت و در ۷ فرضیه فرعی وضعیت تعهد، فرهنگ یادگیری،آمادگی و انعطاف پذیری در مدیریت بحران با بالاتر قرار گرفتن از حد متوسط و سطح معنی داری کمتر از۰۵/۰ مورد تایید قرار گرفت ولی وضعیت فرهنگ خطاپذیری، شفافیت و آگاهی در مدیریت بحران با سطح معنی داری بیشتر از ۰۵/۰ مورد تایید قرار نگرفت. طبق نتایج آزمون فریدمن از میان مولفه های مدیریت بحران مبتنی بررویکرد مهندسی مقاومت پذیری بیشترین میانگین به ترتیب مربوط به تعهد،فرهنگ یادگیری،آگاهی ،فرهنگ خطاپذیری،شفافیت و انعطاف پذیری و کمترین میانگین نیز مربوط به آمادگی در مدیریت بحران می باشد.نتیجه: نیاز به افزایش آگاهی و آمادگی تمام کارکنان و مدیران در حیطه مدیریت بحران و مهندسی رزیلینس وجود دارد و می توان با برگزاری دوره های آموزشی باعث ارتقای آگاهی و آمادگی تمام کارکنان در مواجهه با بحران گردید.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، مهندسی مقاومت پذیری ، اماکن ورزشی ، رزیلینس ،