بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری از راه آموزش بازآموزی اسنادی، تنظیم هیجانی و حل مسئله شناختی- اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله بازآموزی اسنادی، تنظیم هیجانی و حلمسئله شناختی- اجتماعی بر بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش فرسودگی تحصیلیدانش آموزان با ناتوانی یادگیری ابتدایی شهر تهران انجام شد. این مطالعه از نوع نیمهآزمایشی همراه با مراحل پیش آزمون، پس آزمون و دوره پیگیری بود. ۴۰ دانش آموز با ناتوانییادگیری ۸ تا ۱۲ ساله به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سهگروه آزمایش و یک گروه شاهد قرار گرفتند. آموزش های بازآموزی اسنادی، تنظیم هیجانیو حل مسئله شناختی- اجتماعی طی ۸ جلسه یک ساعته، به سه گروه آزمایش ارایه گردید.از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷) و سازگاری اجتماعی سینها وسینگ (۱۹۹۳) در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. داده ها با استفادهاز روش تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.آموزش های بازآموزی اسنادی، تنظیم هیجانی و حلمسئله شناختی- اجتماعی، باعثافزایش معنادار سازگاری اجتماعی و کاهش معنی دار فرسودگی تحصیلی گردید، با اینتفاوت که برنامه آموزشی بازآموزی اسنادی در کاهش فرسودگی تحصیلی موفق تر ازبرنامه های آموزشی تنظیم هیجانی و حل مسئله شناختی- اجتماعی بود. علاوه براین،برنامه های آموزشی تنظیم هیجانی و حل مسئله شناختی-اجتماعی با میزان تاثیر یکساناز برنامه بازآموزی اسنادی در افزایش میزان سازگاری اجتماعی، موثرتر است. استفاده ازنتایج پژوهش در طراحی برنامه های آموزشی پیشگیرانه و بهبود دستاوردهای آموزشی موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

ناتوانی یادگیری ، بازآموزی اسنادی ، تنظیم هیجانی ، حل مسئله ی شناختی-اجتماعی ، سازگاری اجتماعی ، فرسودگی تحصیلی