تحلیل جایگاه " حق بر صلح " در نظام حقوق بشر

حق بر صلح " صراحتا به عنوان یک حق جمعی در منشور سازمان ملل و متحد و اسنا منطقه ای و بین المللی به رسمیت شناخته است . آلام بشر در جنگ های متعدد در صد سال اخیر ، لازمه توجه روز افزون را به این حق را ایجاب میکند . متاسفانه در اعمال این حق چالش هایی وجوی دارد . از چالش های مهم ، ابهاماتی است که پیرامون حقوق نسل سوم و در ارتباط با صاحبان، مکلفان و ماهیت حقوق بشر نسل سوم، وجود دارد . اما در خصوص صاحبان حقوق در حالی که اعلامیه آماده سازی جامع برای زندگی در صلح ، ملت ها و تمامی انسان ها را در کنار یکدیگر به عنوان صاحبان این حق ذکر کرده ، اعلامیه مربوط به حق بر صلح ، در مقام بیان صاحبان حق ، خود را محدود به تایید حق مردم در قبال صلح می نماید . حتی وجهه متا فیزیکی مربوط به حق های نسل سوم (نظیر حق صلح) به طور جدی قابل تامل بوده و خوی نامشخص صاحبان آنها در نهایت منجر به فروکاستن این حقوق به یکی از حق های نسل اول یا دوم می شود . در جهت مقابله با این چالش ها ، رابطه دوستانه کشورها ، حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی ، اتحاد داخلی کشورها و ممنوعیت توسل به زور در روابط بین الملل ، رفاه اقتصادی ، تدوین اسناد منطقه ای و بین المللی که موید نقش تاثیرگذار دولت ها ، سازمان های بین المللی و سازمان های غیر دولتی در ترویج و توسعه حق بر صلح در چارچوب حقوق بشر باشد ، ضروری است .

کلیدواژه ها:

حق برصلح ، حقوق بین الملل بشر ، نسل سوم حقوق بشر ، اسناد حقوق بشر