موسیقی کناری در غزلیات محمدرضا شکیب اصفهانی

محمدرضا شکیب اصفهانی از اساتید و شاعران قرن ۱۳-۱۴ اصفهان است که در اشعار خود علاوه بر تمام زیبایی های تصویری و بیانی، به زیبایی موسیقیایی به ویژه در موسیقی کناری نیز اهمیت داده است. در این پژوهش بناداریم با استفادهاز روش کتابخانه ای، تحلیلی- توصیفی، با مطالعه و بررسی دیوان اشعار این شاعر معاصر، علاوه بر شناساندن بیش از پیشاو به مخاطبین شعر و ادب فارسی به این سئوال پاسخ دهیم که ((رویکرد شکیب اصفهانی به موسیقی کناری چگونه است؟و آیا در ردیف و قافیه پردازی خلاقیت و ابداعی دارد یا خیر؟)) در نهایت میتوان گفت او در ردیف های فعلی خلاقیتنسبی دارد به نحوی که افعال پر تکرار گذشته را با اندک تغییراتی (تغییر در شناسه، ساخت ترکیبات، ساخت جملاتفعلی) در ردیف به کار میبرد و در ردیف های غیر فعلی نیز سعی بر نوآوری و خلاقیت دارد. او در قافیه پردازی نیز باآگاهی بر قافیه های سخت و نادر، گاه چنین قافیه هایی را مورد استفاده قرار می دهد تا مهارت و خلاقیت استادانه اش درشعر را به مخاطبانش اثبات کند.

کلیدواژه ها:

شکیب اصفهانی ، موسیقی کناری ، غزل ، ردیف ، قافیه