نقش تاریخی پارچه و پوشاک زنان دوره صفویه در هویت فرهنگی ایران

بدون شک پوشاک به عنوان یکی از نیازهای اولیه انسان در نظام اجتماعی ایران فراز و نشیب بسیاری را طی کرده است. تا جایی که می توان گفت، پوشش، نحوه و نوع آن زبان گویای وضعیت طبقه، شرایط جغرافیایی و یا اقتباس اسلوبی بیگانه بوده است. زبان رمز آلود پوشاک در تاریخ ایرانی یکی از بهترین نمادها در بازشناسی اوضاع فرهنگی در مرتبه نخست و اوضاع اقتصادی و اجتماعی در مراتب بعدی است. به طور کلی در هر دوره تاریخی اجزا لباس به سه بخش تن پوش، پاپوش، سرپوش قابل تقسیم است با این تفاوت که البسه در دوران تاریخی عالوه بر تقسیم براساس وضعیت طبقاتی، بر اساس قومیت (مغولی یا ایرانی) نیز قابل تقسیم بوده است. در دوره صفوی یگانگی سبک را که آرام آرام سبک ایرانی به خود گرفته است، می توان از تمایزات با دوران قبل دانست و همچنین ارزش های حاکم بر جامعه دینی عصر صفویه بیشترین تاثیر را در اجزای سرپوش برجا گذاشته است. لذا در این مطالعه کتابخانه ای با محوریت بازنمایی تصویری در خصوص البسه زنان در دوران صفویه و استناد به منابع تاریخی این دوران، پوشاک زنان از منظر جنس پارچه و نوع پوشش مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تاریخچه ، زنان ، صفویه ، پوشاک