سنجش میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در ایران (مطالعه موردی: شهر ایلام)

حکمروایی خوب شهری را می توان شیوه و فرایند اداره امور شهری با مشارکت و تعامل سازنده سه بخش دولتی، خصوصی و جامعه مدنی به منظور نیل به شهر سالم، باکیفیت و قابلیت زندگی بالا و توسعه پایدار شهری تعریف کرد. با توجه به مولفه های مورد بررسی و ماهیت کاربردی پژوهش، روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی است. داده­ها و اطلاعات مورد نیاز پژوهش به دو شیوه کتابخانه­ای و میدانی گردآوری شده ­است. هدف پژوهش، سنجش نواحی شهر ایلام به لحاظ شاخص­های حکمروایی خوب شهری است. محدوده جغرافیایی پژوهش، شهر ایلام است که در سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت آن برابر ۱۷۲۲۱۳ نفر بوده است. جامعه آماری تحقیق ۴۲۶۱۳ خانوار ساکن شهر ایلام و حجم نمونه ۳۹۷ نفر سرپرست خانوار است که با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده انتخاب شده­اند. برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است که مقدار ۸۶/۰ به دست آمده است. در این تحقیق، از هفت شاخص مشارکت، پاسخگویی، مسئولیت پذیری، قانون محوری، عدالت، شفافیت و کارایی استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و از آزمون T تک نمونه­ای استفاده شده است. ارزشگذاری متغیرها با بهره­مندی از طیف لیکرت صورت گرفته است. براساس نتایج پژوهش، سطح تمام شاخص­های حکمرانی خوب در شهر ایلام، پایین­تر از سطح متوسط طیف لیکرت است؛ بنابراین، نواحی شهر ایلام به لحاظ این مولفه­ها در وضعیتی نامطلوب قرار دارند.

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، حکمروایی خوب شهری ، شهر ایلام ، مدیریت شهری ، نواحی شهری