ارائه ی راهکارهای موثر بر افزایش تاب آوری کارکنان

هدف پژوهش بررسی وضعیت تاب آوری و شناسایی راهکارهای موثر بر افزایش تاب آوری کارکنان سازمان ها می باشد. جامعه پژوهش شامل کارکنان برخی سازمان های شهر تهران می باشد. نمونه پژوهش تعداد ۲۴۵ نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (لایه ای- متناسب با حجم) انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسونز (CD-RIS) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده از شاخص های آماری توصیفی از جمله میانگین، انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی نیز از روش تحلیل عامل، تحلیل معادلات ساختاری و تحلیل واریانس استفاده شد. نرم افزارهای مورد استفاده در تجزیه تحلیل داده ها نرم افزار spss, AMOS بود. یافته ها رابطه بین مولفه های تاب آوری در کارکنان سازمان ها را مورد توجه قرار داد و نتایج تحلیل عامل به جای ساختار ۵ عاملی به ۴ عاملی پیشنهاد داد و تحلیل واریانس بیانگر وجود تفاوت در بین کارکنان می باشد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی داده ها، ۴ عامل اصلی با عناوین ۱- تصور از شایستگی های فردی ۲- تحمل عاطفه منفی ۳- پذیرش مثبت تغیر ۴- تاثیرات معنوی را نشان می دهد. تصور از شایستگی های فردی مهم ترین عاملی می باشد که در تاب آوری کارکنان آن سازمان ها نقش داشته است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کارکنان ، سازمان ها ، شهر تهران