اهمیت نسبی و پراکنش اقلیمی قارچ های بیماری زای ریشه و طوقه لوبیا در مزارع استان لرستان

پوسیدگی ریشه و طوقه لوبیا یکی از بیماری های مهم و اقتصادی این محصول در جهان است. پراکنش و غالبیت نسبی عوامل قارچی پوسیدگی ریشه و طوقه لوبیا در مناطق و اقلیم های لوبیاکاری استان لرستان از جمله مزارع شهرستان های ازنا، الیگودرز، سلسله، دورود و بروجرد ارزیابی گردید. از نمونه برداری ها جمعا تعداد ۱۱۶۴ جدایه با استفاده از محیط کشت عمومی و انتخابی، جداسازی و بیماریزایی گونه های عمده روی رقم اختر ارزیابی و اثبات گردید. شناسایی بیمارگرهای غالب براساس ریخت شناسی پرگنه و ویژگی های میکروسکوپی انجام و با استفاده از ژن های β-tubulin و αTEF۱- مورد تایید ملکولی قرار گرفت. فراوانی جدایه های قارچی و آزمایش بیماریزایی عوامل قارچی نشان داد که F. solani، با ۴۲/۳۳ درصد ، مهمترین عامل پوسیدگی ریشه لوبیا در استان و پس از آن، F. oxysporum، Macrophomina phaseolina و Rhizoctonia solani به ترتیب ۵۵/۲۶ ، ۵۵/۱۵ و ۷۳/۷ درصد از جدایه ها را به خود اختصاص دادند. فراوانی جدایه های قارچی در شهرستان های سلسله، بروجرد، ازنا ، دورود و الیگودرز به ترتیب ۵۷/۲۴، ۶۴/۱۸، ۵۸/۱۶، ۲۰/۱۵ و ۲۵/۸ درصد بود. فراوانی جدایه‎های قارچی بدست آمده در مراحل رشد اولیه، گل دهی و غلاف دهی میزبان لوبیا به‎ترتیب ۷۰/۲۰، ۳۷/۲۶ و ۹۲/۵۲ درصد بود. براساس انطباق اقلیمی مناطق نمونه برداری ، بیشترین فراوانی عوامل قارچی در اقلیم نیمه مرطوب معتدل ارزیابی گردید.

کلیدواژه ها:

پوسیدگی ریشه و طوقه ، لوبیا ، پراکنش اقلیمی ، لرستان