بررسی رفتار غیرخطی سازهای و مقدار دریفت در برجهای مرتفع توسط طراحی حدی ( تحت تحلیل استاتیکی غیرخطی Push-Over )

اکنون که بحرانهایی نظیر ساختمان متروپل آبادان دیده میشود باید دانست چارچوب یک ساختمان بهعنوان ستون فقرات برای همه ساختمان ها عمل می کند و طراحی و کیفیت اجرای آن مشخص میکند که یکساختمان چقدر میتواند در برابر بارهای سرویس و یا بلایای طبیعی بالقوه مقاومت کند. نکته مهم در طراحیساختمان های مرتفع آن است که وقتی اعضای سازه وارد محدوده غیرخطی شوند دیگر رابطه ثابتی بین نیرو -تغییر مکان و یا تنش کرنش وجود نخواهد داشت و در نتیجه معیار نیرو و مقاومت نمی تواند رفتار و شکست -اعضا را نشان دهد از اینروی در آیین نامه های کنونی سعی شده با انجام کنترل های ثانویه جدا از روش طراحی مثل کنترل تغییر مکان جانبی، این نکات رعایت گردد. بنابراین روش های طراحی بر مبنای مقاومت و نیرو تنهابرای زلزله های کوچک که انتظار می رود سازه در محدوده غیرخطی بماند مناسب می باشد ولی برای زلزله هایشدید در ساختمان های مرتفع که سازه دچار تغییر شکل های غیرارتجاعی می شود و مستلزم رفتار شکل پذیراست، این روش ها چندان مناسب نمی باشند. در سال های اخیر به علل فوق رویکرد به روش های طراحی بر اساسعملکرد رو به افزایش گذاشته است. در روش های طراحی بر اساس عملکرد برای ساختمان سطوح عملکردی مختلفی تعیین می گردد. در این پژوهش به بررسی رفتار غیرخطی سازه ای و مقدار دریفت در برج های مرتفع توسط طراحی حدی (تحت تحلیل استاتیکی غیرخطی Push-Over) پرداخته شده است. متغیرهای مورد بررسی در این پژوهش دو قاب ۰۲ طبقه هفت دهانه می باشد که ازدو دهانه هسته مرکزی تشکیل شده است.یکی از این دو قاب در طبقات ۰۲ و ۰۲ سیستم خرپایی قرارداده شده است که در نرم افزار اجزای محدود sap۲۰۰۰ مورد تحلیل قرار گرفت. ارزیابی نتایج حاکی از سطح عملکرد مناسب و ایمن سیستم خرپایی نسبتبه سیستم بازویی است که مهمترین ویژگی آن تغییر مکان جانبی نسبی در این سیستم سازهای می باشد.

کلیدواژه ها:

رفتار غیرخطی سازه ای ، برج های مرتفع ، طراحی حدی ، تحلیل استاتیکی غیرخطی Push-Over ، مقدار دریفت