نقش شخصیت و سلامت روان در پیش بینی استرس شغلی نیروهای عملیاتی اورژانس فوریت های پزشکی در زمان گسترش ویروس کووید-۱۹

هدف از انجام این پژوهش تبیین و پیش بینی استرس شغلی نیروهای عملیاتی اورژانس فوریتهای پزشکی براساس ابعاد شخصیت و سلامت روانی در زمان اپیدمی ویروس COVID-۱۹ بود. این تحقیق، یک مطالعه توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه نیروهای عملیاتی اورژانس تهران در بهار ۱۳۹۹ بود. نمونه شامل ۱۰۲ نیروی عملیاتی بود که به روش هدفمند و با در نظر گرفتن ملاکهای ورود و خروج، وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده برای گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان، پرسشنامه شخصیت نئو- ۶۰ سوالی، و مقیاس ۴۲ سوالی افسردگی، اضطراب و استرس بود. داده های گردآوری شده با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش اینتر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: طبق نتایج، استرس شغلی فوریتهای پزشکی با بعد شخصیتی نورزگرایی (r=۰/۲۹)، و باوجدان بودن (r=۰/۳۱) همبستگی مستقیم معنادار، و با بعد شخصیتی برونگرایی همبستگی معکوس معناداری (r=۰/۲۳) داشت. همچنین، به ترتیب، باوجدان بودن (Beta=۰/۴۱)، اضطراب (Beta=۰/۳۳)، و برونگرایی (Beta=۰/۲۵)، بیشترین سهم و توان تبیین و پیش بینی تغییرات استرس شغلی در نیروهای عملیاتی اورژانس تهران را داشتند (P<۰/۰۵). بگونه ای که پیش بینی می شد با افزایش باوجدان بودن و اضطراب، استرس شغلی در نیروهای عملیاتی اورژانس تهران افزایش، و با افزایش برونگرایی، استرس شغلی در نیروهای عملیاتی اورژانس تهران کاهش یابد. این نتایج، تلویحات نظری و کاربردی ارزشمندی درخصوص استخدام، و آموزش های حین خدمت برای نیروهای عملیاتی اورژانس، بهمراه دارد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، فوریت های پزشکی ، شخصیت ، اضطراب ، استرس ، افسردگی