اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رضایتمندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رضایتمندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زوجین متقاضی طلاق در شهر اهواز سال ۱۳۹۸ بود. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود و با استفاده از این روش از بین جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ جمع آوری شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸ هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش رضایتمندی زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رضایتمندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) ، رضایتمندی زناشویی ، زوجین متقاضی طلاق