امکان سنجی و اولویت بندی گردشگری شهرستان داراب با استفاده از تکنیک SWOTو مدل AHP

الگوهای نوین توسعه بر پایه توسعه محلی و بهره گیری از تنوع های مکانی - فضایی استوار هستند؛ گردشگری و توسعه آن ابزاری ضروری برای برنامه ریزی توسعه روستایی به شمار می آید و همچنین به شکوفایی روستاها کمک زیادی می کند بنابراین، شناسایی ظرفیتها و توانمندیهای مختلف در سطوح خرد فضاهای جغرافیایی در کانون توجه برنامه ریزان توسعه قرار دارد. از سوی دیگر به دلیل محدودیتهای مالی فنی و زمانی امکان بهره گیری و توسعه در تمام بخشهای محلی وجود ندارد؛ لذا، استفاده از روشهای مناسب در شناخت پتانسیلها و مکانهای بهتر با استفاده از تعدادی معیارها و شاخصها، ضروری میشود.در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ضمن بیان، شناخت و ارزیابی توانایی های بالقوه گردشگری شهرستان داراب؛ امکانسنجی و اولویت بندی توسعه گردشگری در شهرستان (راهکارها) با استفاده از مطالعات کتابخانه ای -اسنادی، بررسی های میدانی، تکنیک تحلیلی (SWOT) و مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) صورت گرفته است. نتایج تجزیه و تحلیل گردشگری شهرستان داراب در سه وضعیت اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی، اکولوژیکی در قالب تکنیک سوات (WT)، (WO)، (SO) و (ST) انجام شده که نشان دهنده اهمیت نقاط قوت با مجموع وزن نهایی ۲/۵۸ و عوامل داخلی (S/W)، با امتیاز وزنی کل۳/۵۳ بوده بر اساس نتایج((SWOT، راهبردهای دفاعی (Mini-Min)، تهاجمی (حداکثر-حداکثر)، استراتژیهای(Maxi-Min) ST و راهبرد انطباقی (راهبرد حداقل- حداکثر) ارائه شد. سپس با توجه به ویژگیهای AHP و خصوصیات گردشگری منطقه، دادهها و اطلاعات اولیه طبقه بندی و به تبع آن مدل مفهومی AHP تهیه گردید. مدل AHP مبتنی بر اولویتبندی گردشگری در شهرستان داراب شامل ۶ منطقه برتر گردشگری مهمترین مناطق اولویت بندی شد. دادههای حاصل نشان داد که، بیشترین اولویت از نظر نوع گردشگری عبارتند از؛ چشمه گلابی (با امتیاز نرمال شده (۱۸,۲۹ روستای لایزنگان (با امتیاز نرمال شده (۱۶/۵۳ دارای بیشترین اولویت بوده اند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، تحلیل سلسله مراتبیAHP ، مدل SWOT ، شهرستان داراب