رابطه سرمایه اجتماعی خانواده و مشارکت ورزشی دانش آموزان پسر تکواندوکار

مقدمه و هدف: نوجوانی را بیشتر دوره سلامتی می پندارند و با همین پیشر فرض آنلان بیش از دیگرگروه های سنی از خدمات مراقبتی و پیشگیری بی بهره اند. بر اساس سر شماری سال ۱۳۹۵ ، نوجوانانحدود ۱۷ میلیون نفر از جمعیت کشورمان را تشکیل می دهند. کشور ما با داشتن چنین سرمایه عظیمیاز نوجوانان نیازمند برنامه ریزی های دقیق و توجه به سلامت و رشد آنان است. چراکه در این دوران عاداتو رفتارهای طول دوره زندگی مثل تغذیه و ورزش شکل می گیرد و ورزش نوجوانان به دلایل مختلفیمی تواند بر ارتقای سلامت موثر و در صدر اولویت های مربوط به بهداشت نوجوانان باشد. باتوجه به کاهشمیزان فعالیت بدنی دربین نوجوانان، آنان نیازمند شرایط و برنامه هایی برای ارتقای رفتار بهداشتی ورزشهستند. امروزه ورزش حتی تا عمق نهادهای اجتماعی گوناگون اعم از خانواده، مدرسه، موسسات و بخش های خصوصی رسوخ کرده و با نفوذ در قلب رسانه های بزرگ و همگانی، یکی از بزرگ ترینپدیده های اجتماعی قرن بیستم شده است، به طوری که ملل مختلف با پرورش قهرمانان ورزشی، خود رابه دیگر کشورها معرفی می کنند و ورزش یک نقطه عطف شده است. ورزش در سطح رقابتی با خار شدناز حالت غیرحرفه ای، به طور حرفه ای سرگرمی آفرین تجلی می یابد که تحت نفوذ و سیطره سیاست واقتصاد و برنامه ریزی بلند مدت قرار دارد که این عوامل مهم ترین وجوه ورزش برای ورزشکاران، مربیان،داوران، نهادهای حاکم، صاحبان تاسیسات ورزشی و کشورهای میزبان مسابقات ورزشی به شمارمی روند

کلیدواژه ها:

سرمایه های اجتماعی ، مشارکت ورزشی ، دانش آموز