زریسکیپینگ یا منظر سازی کم نیاز به آب، راه حلی سازگار با محیط برای طراحی محیط و منظر شهری

رشد روزافزون جمعیت شهری در دهه های اخیر، زندگی انسان بر روی کره زمین را با چالش های زیادی مواجه کرده است. نیاز شهرهای امروزی به فضاهای سبز و پارک های عمومی وکمبود منابع آب مورد نیاز برای آبیاری اینگونه فضاها یکی از مشکلات اصلی بیشتر مناطق می باشد. عدم توجه به شرایط محیطی، اقلیمی و فرهنگی بستر در طراحی محیط و منظرهای شهری، اینگونه فضا ها را به فضاهایی نا همخوان و غیر همسو با توسعه ی پایدار تبدیل کرده است. در سالهای اخیر اصطلاحات زیادی در زمینه ی طراحی محیط و منظر و مدیریت آن با صرفه ی آبی شکل گرفته اند که روی اصولی مانند استفاده از گیاهان بومی و سازگار ، بکار گیری روشهای آبیاری بهینه و دیگر راه و روشهای صرفه جویی در آب تاکید داشته اند. یکی از اولین دیدگاه های مفهومی ای که برای رسمیت دادن به این اصول و مبانی بوجود آمد منظرسازی کم نیاز به آب یا همان زیرسکیپینگ است اما متاسفانه یکی از مشکلاتی که پیش روی این گونه منظرسازی بوده و هست درک ناصحیح و سوء برداشت هاییست که از آن شده است. این گونه مناظر هیچ ارتباطی با فضاهای سبز خشک یا فضاهای سبز بدون نیاز به نگهداری ندارد. همچنین زریسکیپ یک روش منظرسازی یا طراحی باغ نیست بلکه یک مفهوم و فلسفه در طراحی و راهکار برای حفظ منابع آب می باشد که می تواند در هر روشی از منظرسازی بکار گرفته شود. این مناظر ممکن است رسمی بوده و یا ظاهری طبیعی و ارگانیک داشته باشند. در این مقاله سعی شده است تا با نگاهی عمیقتر به مفهوم منظرسازی کم نیاز به آب و چالشهای آن، گامی در جهت رفع سوء برداشت هایی که از آن شده است برداشته شود و راه برای بکارگیری آن در خلق منظرهای شهری کشور هموارتر گردد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی و طراحی محیط ، زریسکیپینگ ، طراحی منظر ، منظر سازی کم نیاز به آب ، محیط و منظر شهری