بهینه سازی پارامترهای ورودی تغییر شکل پلاستیک شدید ورق آلیاژ آلومینیوم

فرایند تغییر شکل پلاستیک شدید ، یکی از ساده ترین و پرکاربردترین و ارزان ترین روش های استحکام بخشی فلزات در صنعت است. روش اکستروژن در کانال زاویه دار موازی نیز نامیده می شود، به نوعی مادر روش های تغییر شکل پلاستیک شدید، محسوب می گردد. قالب این روش، دارای یک کانال برای ورود قطعه مورد نظر است که در وسط مسیر کانال، دارای یک تغییر زاویه است. پارامترهای مختلفی از قبیل ضریب اصطکاک بین قالب و ورق، ابعاد بیلت اولیه، دمای قطعه کار، زاویه کانال قالب، انحنای گوشه قالب، سرعت اعمال فرآیند و خواص مکانیکی ماده در چگونگی انجام فرایند و نیز نتیجه نهایی به دست آمده تاثیرگذار هستند. همواره تلاش می شود تا به بهترین انتخاب برای پارامترهای ورودی فرایند دست یافت. از این رو بررسی های نسبتا وسیعی در این حوزه توسط محققین انجام گرفته است. در پژوهش حاضر به بررسی عوامل موثر بر فرایند اکستروژن در کانال زاویه دار موازی توسط مدلسازی المان محدود و با استفاده از الگوریتم های طراحی آزمایشات و نیز مدلهای بهینه سازی پرداخته شد. تناژ مورد نیاز جهت انجام فرایند و میزان کرنش پلاستیک موثر ایجاد شده در ورق به عنوان پارامترهای خروجی در نظرگرفته شد و تلاش گردید در کنار کاهش تناژ مورد نیاز، میزان کرنش پلاستیک موثر بیشینه ای کسب گردد. نتایج نشان داد موثرترین پارامتر تاثیر گذار بر تناژ پرس مورد نیاز، ضریب اصطکاک بین قالب و ورق می باشد. همچنین زاویه ورق بیشترین تاثیر را بر روی کرنش پلاستیک موثر ایجاد شده دارد. تاثیر سایر پارامترها مانند ضخامت و پهنای ورق نیز به تفصیل در بخش نتیجه گیری توضیح داده شده اند.

کلیدواژه ها:

تغییر شکل پلاستیک شدید ، اکستروژن در کانال زاویه دار ، NSGAII