تولید کنسرو قلیه میگو از میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus) و ارزیابی تاثیر روش های مختلف پخت اولیه بر کیفیت آن

با توجه به فساد پذیری بالای میگو و سرانه مصرف پایین آن در کشور توجه به سایر روش های عرضه این فراورده ها از جمله کنسرو کردن میگوهای درجه ۲ و۳ ضروری می نماید. لذا در تحقیق حاضر، از روش های مختلف پخت اولیه شامل پخت در آب نمک (غلظت ۰، ۳ و ۶ درصد)، پخت با بخار، سرخ کردن، کباب کردن و پخت در سس قلیه میگو جهت تهیه کنسرو قلیه میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus) استفاده شد. پارامترهای اندازه گیری شده (مجموع بازهای نیتروژنی فرار TVB، تیوباربیتوریک اسید TBA و ارزیابی حسی) برای تیمارهای مختلف پخت اولیه همواره برای همه تیمارها در محدوده قابل قبول قرار داشت اگر چه در بین تیمارهای مختلف بعد از اتوکلاو کمترین میزان TBA برای روش های سرخ کردن و کباب کردن بدست آمد (۰۵/۰>p)، و کمترین میزان TVB-N هم مربوط به تیمارهای آب نمک ۶% و بخار پز بود (۰۵/۰>p). چنین مطالعاتی با افزایش تنوع و تولید فراورده هایی با قیمت تمام شده پایین تر، میتواند باعث افزایش سرانه مصرف میگو و آبزیان گردد.

کلیدواژه ها:

کنسرو قلیه میگو ، Penaeus semisulcatus ، پخت اولیه ، اکسیداسیون چربی