مولفه های معناگرا، در نقاشیهای دیواری سطح شهر تهران از۱۳۹۸تا۱۴۰۰منطقه ۸ با روش آیکونولوژی پانوفسکی

امروزه به سبب تغییر و تحول زیباسازی، هنرهای شهری به صورت یک نیاز ضروری تبدیل شده است. وجود تصاویر یا نقوش کلیشه ای، به دلیل تکرر در کاربرد ناصحیح آنها در اماکن مختلف، ممکن است چهره شهر تهران را به فضایی کلیشه ای و تهی از محتوای معناگرایی مبدل کرده باشد. اهداف این نوشتار بر این استوار است تا با بررسی جامع در خصوص هنر غنی تصاویر و معانی آنها در نقاشی دیواری های منطقه ۸ تهران و بدلیل وجود ناهنجاری های بصری و خلاء معنای تفکر ایرانی، پی به وجود معانی و فضاهای گمشده در این آثار بپردازد. و با مقایسه عملکرد به لحاظ پیشرقت معناگرایی همراه با زیبایی شناسی، از سال ۱۳۹۸ تا کنون در این منطقه، با استفاده از ریشه های هویتی ملی و معناگرا در کاربرد امروزه به نتایجی قابل توجهی دست یابیم. روش تحقیق در پژوهش با مطالعه بر مولفه های معناگرایی مانند آیکونولوژی طبق نظریه پانوفسکی صورت میگیرد. آیکونولوژی »آروین پانوفسکی« روشی است در سه مقطع پیش آکونولوژی-آیکونوگرافی و آیکونولوژی موضوع را تحلیل قرار میدهد، که نتیجه آن به دنبال فهم معنای اثر در تقابل با فرم آن است. این روش که دارای مراتبی سه گانه است، در ایران در پژوهش های تفسیری-تاریخی در حوزه هایی چون نگارگری، نقاشی، فرش و یا اشیای تاریخی مورد استفاده قرار گرفته، اما به ندرت در حوزه پژوهش های نقاشی دیواری مورد توجه بوده است. بنابراین سوال این است: چگونه میتوان با بهره مندی از روش تحلیلی پانوفسکی به معنای آثار نقاشی دیواری در شهر تهران مدد رساند؟ برای رسیدن به پاسخی مناسب باید معنای پنهان درطرح های مختلف در نقاشی دیواری طبق روش آیکونولوژی آشکار گردد. روش تجزیه و تحلیل دادههای این پژوهش به صورت کیفی است وابزارهای اندازه گیری این پژوهش، عکس برداری، جداول، اشکال، اطلاعات فیش برداری شده ازمقالات، سایت، کتب و رسالات است .

کلیدواژه ها:

نقاشی دیواری ، معناگرا ، آیکونولوژی ، پانوفسکی