معناشناسی در معماری مدرن دیجیتال با تاکید بر طراحی متاورس ها

امروزه فناوری های دیجیتال بسیاری از جنبه های زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده اند و کاربرد آن در معماری معاصر جهان روز به روز در حال افزایش است. معماری دیجیتال به استفاده از مدل سازی کامپیوتر، برنامه نویسی، شبیه سازی و تصویربرداری برای ایجاد اشکال مجازی و ساختارهای فیزیکی گفته می شود. سرعت طراحی های دیجیتالی چند برابر بیشتر از طراحی های سنتی است و در این طراحی ها دیگر خبری از وسایل فیزیکی نیست.پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش معماران در این تکنولوژی نوین و اینکه چگونه میتوانند در شکل دهی و غنی سازی مفهوم متاورس در حوزه معماری اثرگذار باشند شکل گرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی می باشد که بر اساس مطالعه اسنادی و بر اساس تحلیل مطالب صورت گرفته است. در این پژوهش با نگاهی به معماری مدرن دیجیتال به بررسی نقش معماری مدرن دیجیتال در طراحی متاورس ها پرداخته شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که قبل از هرچیز باید متذکر گشت که این خود معماری بود که بنابه اقتضاء دوره خود به سوی فرهنگ دیجیتال روی آورد، نیاز روز افزون به تولید "خلاقیت" و "نوآوری" باعث شده تا دفاتر معماری به کارخانه هایی برای تولید ایده جدید تبدیل شوند. این کارخانه ها جهت حفظ گردش خط تولید خود باید بتوانند مدام نواوری کنند. نو آوری یک نیاز روز افزون و همگانی معماری دوران مدرن با ویژگی هایی همچون سادگی در ظاهر، ساخت صنعتی، انبوه سازی، حذف تزئینات و در مجموع فاصله گرفتن از معماری قرون هجده و نوزده شناخته می شود. متاورس به جدیدترین هدف کلان بسیاری از غول های فناوری جهان تبدیل شده است. متاورس ارتباط نزدیکی بین دنیای واقعی و دنیای دیجیتال، برقرار می کند که این ارتباط منجر به خلق کسب و کار های جدیدی برای معماران یا فعالان بخش ساخت و ساز و مهندسی ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

معماری مدرن ، معماری دیجیتال ، طراحی ، متاورس ، معماری متاورس