بررسی رابطه تیپ های شخصیتی A،B با خود کار آمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی

هدف پژوهش حاضر مطالعه همبستگی بین تیپ های شخصیتی A،B با خود کار آمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانشجویان است. طرح انجام این پژوهش بر حسب نحوه گرد آوری داده ها از نوع همبستگی است. این طرح پژوهشی توصیفی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی ۹۹-۱۴۰۰ تشکیل دادند که تعداد کل آنها ۱۶۵۶۳ نفر بود. به دلیل شرایط بیماری کرونا پرسشنامه به صورت آنلاین در دسترس دانشجویان داوطلب قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تیپ شخصیتی A وB روزمن و فریدمن (۱۹۷۴)؛ پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر ۱۹۸۰)،(۱۹۸۱ ومقیاس خودکار آمدی تحصیلی پاتریک، هیکس و رایان (۱۹۹۷) استفاده شد. آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس تک راه ه anova با نرم افزار spss ۲۶ انجام شد. تیپ های شخصیتی A وB خود کارآمدی تحصیلی ارتباط معناداری نشان نداد. تیپ شخصیتی A با انگیزش تحصیلی همبستگی معکوس و معناداری دارد، تیپ B ارتباط معناداری با انگیزش تحصیلی نداشت، بین معدل دانشجویان و خودکارآمدی تحصیلی آنها ارتباط معناداری وجود داشت، بین معدل دلنشجویان و انگیزش تحصیلی ارتباط معناداری به دست نیامد، همچنین بین خودکار آمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی ارتباط معناداری را نشان داد. با توجه به ارتباط و معکوس و معنادار تیپ شخصیتی A با انگیزش تحصیلی لازم است به دانشجویان با تیپ های شخصیتی A توجه ویژه ای شود و از خدمات مشاوره ای لازم بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

تیپ شخصیتی A ، تیپ شخصیتی B ، خودکارآمدی تحصیلی ، انگیزش تحصیلی ، دانشجویان.