اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی، خودکارآمدی عواطف و رضایت جنسی در زنان نابارور

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی،خودکارآمدی عواطف و رضایت جنسی در زنان نابارور انجام شده است. دین منظور در یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، ۳۰ نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی نازایی شهر کوهدشت با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل گروه بندی شدند؛ در ابتدا برای هر گروه با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶)، پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز، کمبل و آهرانز (۱۹۹۷) و پرسشنامه رضایت جنسی هادسون- هاریسون و کروسکاپ (۱۹۸۱) پیش آزمون اجرا گردید. سپس شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی براساس پروتکل درمانی سگال، ویلیامز و تیزدل (۲۰۰۲) به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش گروهی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی، خودکارآمدی عواطف و رضایت جنسی در زنان نابارور موثر است. به طوری که میانگین نمرات در گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بیشتر شد .(p<۰/۰۵)

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی عواطف ، ذهن آگاهی ، رضایت جنسی ، کیفیت زندگی ، ناباروری