نقش خودکارآمدی تحصیلی، مهارت مدیریت زمان و خود دلسوزی در پیش بینی تنیدگی تحصیلی دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش خودکارآمدی تحصیلی، مهارت مدیریت زمان و خود دلسوزی در پیش بینی تنیدگی تحصیلی دانشجویان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد رشته روانشناسی عمومی و بالینی دانشگاه آیت الله آملی در سال تحصیلی ۱۳۹۷ با تعداد ۳۰۲ نفر تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس ۱۵۴ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گرد آوری دادها پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی، تنیدگی تحصیلی، استاندارد خود دلسوزی و مدیریت زمان بود. نتایج تحقیق نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی، مهارت مدیریت زمان و خود دلسوزی با تنیدگی تحصیلی دانشجویان ارتباط معنی داری وجود دارد و دو متغیر خودکارآمدی تحصیلی و مدیریت زمان در قالب دو مدل پیش بینی به طور معناداری توان پیش بینی متغیر تنیدگی تحصیلی را داشتند و در مجموع ۱۷ درصد از واریانس تنیدگی تحصیلی دانشجویان بر اساس این متغیرها قابل تبیین است. نتایج پژوهش حاضر نشانگر اهمیت متغیرهای قابل ارتقا یعنی خودکارآمدی تحصیلی، مهارت مدیریت زمان و خود دلسوزی در تبیین تنیدگی تحصیلی دانشجویان است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، مهارت مدیریت زمان ، خود دلسوزی ، تنیدگی تحصیلی ، دانشجویان