بررسی تشکل سنتی «واره» و تاثیر آن بر توانمندسازی زنان روستایی (مورد مطالعه: بخش مرکزی شهرستان رشتخوار)

«واره» سمن خود جوش دیرینه ای است که به عنوان نمود مشارکت زنان روستایی، در توانمند سازی آنان از دیرباز نقش بسزایی داشته است. هدف تحقیق حاضر، بررسی وضعیت این سمن، نقاط قوت و ضعف و تاثیر آن بر توانمندسازی زنان روستاهای بخش مرکزی شهرستان رشتخوار است. اطلاعات مورد نیاز از طریق مصاحبه نیمه ساختارمند با نمونه ای برگزیده از سرگروه ها و اعضای ثابت سمن (۲۰n=) و برمبنای نظریه بنیانی، جمع آوری و تدوین شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد ایجاد و تداوم واره در روستاهای با معیشت غالب دامداری کوچک و سنتی نمود بیشتری دارد و به کارکرد های اجتماعی چون، برقراری عدالت و نظم و آثار اقتصادی چون؛ صرفه جویی در وقت، سودآوربودن، حس اقتدار و استقلال مالی در بین هم وارگان منجر شده است. در عین حال با چالش هایی نیز مواجه شده است، از جمله خشکسالی های پی در پی و مشکلات تهیه علوفه، همچنین فناوری های مدرن نظیر نگهداری شیر در یخچال و توسعه ماشین الات حمل شیر به کارخانه که در کم رنگ شدن اهمیت وکارکرد این سمن موثر بوده است. ماندگاری «واره » و مشارکت واقعی زنان در آن به صورت نظام مند می تواند به عنوان یک الگوی موفق در سمن های نوبنیاد و رسمی به کار گرفته شود و نهادینه گردد

کلیدواژه ها:

سازمان مردم نهاد (سمن) ، واره ، نظریه بنیانی ، توانمندی زنان روستایی ، شهرستان رشتخوار