بررسی پتانسیل خودپالایی زهکش های روباز در کاهش آلودگی های کشاورزی؛ مطالعه موردی شبکه زهکشی قزوین

بحران آب و آلودگی محیط زیست، یک نگرانی بزرگ جهانی است. با توجه به ثابت بودن منابع آب، بایستی درپی روش های بود که استفاده مجدد از منابع آب موجود را با کیفیت مناسب، ممکن سازد. پساب کشاورزی از مهمترین آلاینده های پیکره آبی محسوب می شود و بایستی پیش از رهاسازی به پیکره های آبی و یا استفاده مجدد پالایش گردد. نیترات یکی از مهمترین آلاینده ها بوده و کودهای نیتراته مهمترین منبع این آلودگی هستند. روش های معمول زدودن نیترات محدودیت هایی داشته و قابل اجرا درسطح گسترده نیستند. از اینرو استفاده از این روش ها برای پالایش زهاب آلوده امری پرهزینه و ناشدنی است. گیاه پالایی یا پالایش سبز روشی نوین، بسیار کم هزینه، ساده و سازگار با محیط زیست برای زدودن آلودگی ها از جمله نیترات است. علف های هرز روئیده در کانال های زهکش، نیترات و سایر آلاینده های موجود در زهاب را پالایش سبز می نمایند و آنرا برای استفاده مجدد مناسب می سازد. برای بررسی این پدیده، زهاب یکی از کانال های زهکش شبکه آبیاری و زهکشی قزوین آزمایش گردید. نتایج نشان داد که در طول 180 متر مسیر کانال زهکش پوشیده از نی، 20% از مقدار نیترات موجود در زهاب کاسته شده است. در این راستا پیشنهاد می گردد با توجه به نقش برجسته گیاهان سبز موجود در زهاب، از کندن آنها در عملیات لایروبی، پیشگیری شود و برای حفظ مقطع کانال، به جای لایروبی زهکش ها، علف های موجود با ماشین های علف بر اصلاح گردند

کلیدواژه ها:

استفاده مجدد ، پالایش سبز ، زهاب ، نیترات ، گیاه نی