نقش واسطه ای عزت نفس در رابطه با سبک های فرزندپروری و اضطراب امتحان

اضطراب امتحان یکی از مهمترین مشکلات در نظام های آموزشی است که سالانه میلیون ها دانش آموز را در سراسر جهان تحت تاثیر آثار سوء خود قرار می دهد. با توجه به نقش موثر خانواده در افزایش عزت نفس و کاهش اضطراب فرزندان، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه گری عزت نفس در رابطه ی بین سبک های فرزندپروری ادراک شده و اضطراب امتحان دانش آموزان انجام شد. بدین منظور تعداد ۱۲۰ نفر از دانش آموزان (دختر و پسر) دوره ی دوم مدارس ابتدایی دولتی منطقه ی تبادکان شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها در این پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه ی اقتدار والدین (PAQ)، پرسشنامه ی عزت نفس روزنبرگ (۱۹۸۹) و پرسشنامه ی اضطراب امتحان (TAI). برای آزمون فرضیه ی اصلی پژوهش از روش تحلیل مسیر و برای آزمون فرضیه های فرعی پژوهش از تحلیل واریانس، ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان دادند که الگوی پیشنهادی برای واسطه گری عزت نفس در ارتباط بین اضطراب امتحان و سبک های فرزندپروری برازش مناسبی دارد. این نتایج همچنین نشان دادند که ضریب مسیر سبک فرزندپروری مقتدرمنطقی به عزت نفس، مثبت و معنادار، مستبدانه به عزت نفس منفی و معنادار و سهل گیرانه به عزت نفس مثبت و معنادار بود. همچنین ضریب مسیر سبک مقتدرمنطقی به اضطراب امتحان مثبت و معنادار، مستبدانه به اضطراب امتحان منفی و معنادار و سهل گیرانه به اضطراب امتحان مثبت و معنادار بود. همچنین ضریب مسیر عزت نفس به اضطراب امتحان منفی و معنادار بود. اضطراب امتحان دانش آموزان در سبک فرزندپروری مستبدانه بیشتر از سبک های دیگر بود. عزت نفس دانش آموزان در سبک فرزندپروری مقتدر منطقی بیشتر از سبک های دیگر بود. همچنین بین عزت نفس و اضطراب امتحان رابطه ی منفی معناداری وجود داشت و عزت نفس توانست اضطراب امتحان دانش آموزان را پیش بینی نماید.

کلیدواژه ها:

اضطراب امتحان ، سبک فرزندپروری ادراک شده ، عزت نفس