رابطه انزوای اجتماعی و رفتارهای پرخطر در نوجوانان

هدف پژوهش حاضر رابطه انزوای اجتماعی و رفتارهای پرخطر در نوجوانان شهر فیروزآباد در سال ۱۴۰۰ بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم شهر فیروزآباد بود. افراد نمونه به تعداد ۲۰۰ نفر از بین دانش آموزان دوره متوسطه دوم با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند، ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های انزوای اجتماعی و پرسشنامه ررفتارهای پرخطر بود. در تجزیه و تحلیل داده های آماری از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده گردید. بعد از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج نشان داد: بین انزوای اجتماعی و رفتارهای پرخطر در نوجوانان رابطه معناداری وجود دارد، رگرسیون همزمان هم مشخص کرد که انزوای اجتماعی می تواند رفتارهای پرخطر در نوجوانان را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

انزوای اجتماعی ، رفتارهای پرخطر ، نوجوانان.