ارزیابی عملکرد چسب نشاسته برنج بازپروری و فعال سازی شده در آماده سازی تیشوهای مورداستفاده در مرمت آثار کاغذی

هدف از انجام این تحقیق تسهیل به کارگیری چسب نشاسته در مرمت آثار کاغذی که مرکب آن ها نسبت به آب حساس نیست و همچنین شناسایی ویژگی های چسب (ورق) نشاسته فعال شده و چسب نشاسته تازه با یکدیگر است. روش انجام پژوهش، تحلیلی- مقایسه ای و شیوه گردآوری داده ها از طریق آزمایش های مرتبط با موضوع پژوهش همچون pH سنجی، رنگ سنجی، طیف سنجی مادون قرمز با بازتاب کلی تضعیف شده (FTIR- ATR)، اندازه گیری مقاومت کششی و همچنین اندازه گیری مقاومت چسبندگی نمونه ها بوده است. مراحل انجام پژوهش حاضر بدین گونه بود که ابتدا چسب نشاسته برنج و ورق فعال شده نشاسته برنج آماده شد. سپس با استفاده از این چسب ها نمونه سازی ها انجام شد. نمونه های آماده شده تحت پیرسازی تسریعی دما- رطوبت طبق استاندارد ASTM به شماره D۷۴۱۴-۹۶ به مدت ۳۸۴ ساعت و نور طبق استاندارد ASTM به شماره D۶۷۸۹-۰۲ به مدت ۳۶۰ ساعت قرار گرفتند و تغییرات رنگ،pH، مقاومت کششی و میزان چسبندگی آن ها، موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، بالاترین میزان اسیدیته پس از دو مرحله پیرسازی مربوط به نمونه RS (کاغذ تیشوی آغشته به چسب نشاسته برنج) با pH ۱/۶ پس از پیرسازی نوری و ۰۱/۶ پس از پیرسازی دما- رطوبت می باشد و پایین ترین میزان اسیدیته نیز به طور میانگین مربوط به نمونه های SF (ورق نشاسته) با pH ۳۵/۸ پس از پیرسازی نوری و pH ۲۰/۸ پس از پیرسازی دما- رطوبت می باشد. پس از پیرسازی نوری و دما- رطوبت، بیشترین میزان مقاومت کششی مربوط به نمونه RS به میزان ۰۸/۱ کیلو نیوتن بر متر است. بررسی نتایج حاصل از آزمون مقاومت چسبندگی نیز نشان داد که پس از مرحله پیرسازی نوری، بیشترین میزان چسبندگی مربوط به نمونه RS به میزان ۳۲/۱ نیوتن و پس از پیرسازی دما- رطوبت نیز بیشترین میزان چسبندگی مربوط به نمونه ASF به مقدار ۲۵/۱ نیوتن است.

کلیدواژه ها:

چسب نشاسته برنج ، فعال سازی ، بازپروری ، تیشو ، مرمت آثار کاغذی