بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر عادات پرخوری و شدت پرخوری در دختران جوان مبتلا به بولیمیا

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر بهبود عادات پرخوری و شدت پرخوری در دختران مبتلا به پرخوری عصبی بود. روش کار: بدین منظور از بین افراد مبتلا به این اختلال که به کلینیک های روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد مراجعه کردند تعداد ۲۰ نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. متغیر وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های عادات خوردن و شدت پرخوری استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، رفتاردرمانی دیالکتیکی اثر معناداری بر بهبود و کنترل عادات پرخوری و شدت پرخوری در افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی داشت. بحث و نتیجه گیری: بنابراین مطالعه ی حاضر نشان می دهد که رفتار درمانی دیالکتیکی با ارائه ی آگاهی در زمینه ی خطاهای شناختی، رفتاری و هیجانی ماهیت علائم اختلال بولیمیا، مراجع را مجاب به تغییر و دستیابی به روش های سازنده تر و هدایت افکارش می کند.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیکی ، عادات خوردن ، شدت پرخوری ، بولیمیا