استفاده از الگوریتم های بهینه سازی ازدحام ذرات و شبیه سازی تبرید در برآورد ضریب رفتار سازه فولادی با مهاربندی واگرا تحت زلزله های حوزه نزدیک گسل پالسگونه

ضریب رفتار سازه، ضریبی است که عملکرد غیر ارتجاعی سازه را دربرداشته و نشانگر مقاومت پنهان سازه در مرحله غیر ارتجاعی است. این ضریب، در استانداردهای لرزه ای مانند استاندارد ۲۸۰۰، صرفا به نوع سیستم مقاوم جانبی وابسته و با یک عدد ثابت معرفی شده است. این درحالی است که بین ضریب رفتار، شکل پذیری (سطح عملکرد)، هندسه مدل و نوع زلزله (اعم از دور و نزدیک) رابطه وجود دارد. ارائه یک رابطه بین مشخصات هندسی سازه، سطح عملکرد طراحی و ضریب رفتار در قاب های فولادی واگرا تحت اثر زلزله های نزدیک گسل، هدف اصلی مقاله حاضر است. بدین منظور، در ابتدا یک بانک داده ی وسیع متشکل از ۱۲۹۶۰ داده با تنوع ۳، ۶، ۹، ۱۲، ۱۵ و ۲۰ طبقه، ۳ تیپ سختی ستون و ۳ درجه لاغری مهاربندی تولید و طراحی شده و در برابر ۲۰ زلزله نزدیک گسل دارای اثرات جهت پذیری پیش رونده برای ۴ سطح عملکردی مختلف تحلیل شدند. جهت تولید رابطه ی پیشنهادی از دو الگوریتم قدرتمند ازدحام ذرات و شبیه سازی تبرید بهره گیری شده است. بدین منظور ۶۷۶۹ داده در آموزش الگوریتم ها استفاده شده است. جهت اعتبارسنجی روابط پیشنهادی، ۲۲۵۷ داده آزمون، جهت محاسبه میانگین مربعات خطای رابطه ارایه شده، برای هر دو الگوریتم مورد استفاده قرار گرفت. همچنین داده های غیر همگرا در راستای تولید روابط دقیق تر حذف گردید. نتایج حاصل از بررسی همبستگی الگوریتم ها، وجود دقت بیشتر در رابطه حاصل از الگوریتم ازدحام ذرات را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

ازدحام ذرات ، شبیه سازی تبرید ، شبکه عصبی مصنوعی ، ضریب رفتار ، سیستم مهاربندی واگرا ، زلزله نزدیک گسل پالسگونه ، سطح عملکرد