مدیریت تغذیه مصنوعی آبخوان دشت شهریار با مدل شبیه سازی-بهینه سازی چند هدفه

رشد جمعیت و توسعه بخش کشاورزی و صنعت، باعث کاهش چشمگیر منابع آب زیرزمینی شده اند. با توجه به این موضوع یکی از راه حلهای مفید و موثر به منظور بهره برداری بهینه از آبخوانها، اجرای سیستمهای تغذیه مصنوعی میباشد. در این تحقیق، با استفاده از مدل ریاضی (HEC- HMS)، روندیابی سیلاب در رودخانه کرج و مخازن سیستم تغذیه مصنوعی انجام شد. سپس حجم ذخیره در مخازن سیستم تغذیه مصنوعی توسط شبکه عصبی مصنوعی (ANN) شبیه سازی و در نهایت وارد الگوریتم ژنتیک چند هدفه (NSGA-II)، شد. از الگوریتم ژنتیک چند هدفه (NSGA-II) به منظور بهره برداری بهینه از سیستم تغذیه مصنوعی با توجه به تغییرات سطح بهینه آب زیرزمینی استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل شده، مجموع حجم تغذیه بهینه در سال آبی ۹۳ تا ۹۵ توسط سیستم تغذیه مصنوعی برابر ۹۴/۹۷ میلیون متر مکعب شده و نیز تغییرات سطح بهینه آب زیرزمینی به اندازه ۶۲/۲ متر افزایش یافته است. بنابراین با تخصیص حجم بهینه از سد انحرافی بیلقان به سیستم تغذیه مصنوعی، حجم تغذیه بهینه و نیز تغییرات سطح بهینه آب زیرزمینی در بازه زمانی مورد نظر، نسبت به شرایط فعلی افزایش یافته اند. با توجه به اینکه، حجم تغذیه بهینه و تغییرات سطح بهینه آب زیرزمینی متناسب با یکدیگر میباشند، این عملکرد باعث بهبود شرایط آبخوان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک چند هدفه ، بهره برداری بهینه ، تغییرات سطح بهینه آب زیرزمینی ، شبکه عصبی مصنوعی