بررسی تاثیر ماساژ پرینه در لیبر برتعداد موارد اپی زیاتومی و پارگی پرینه: مرور سیستماتیک

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 248

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED07_145

تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: در زمان تولد نوزاد، هر نوع صدمه وارد شده به پرینه، آسیب به پرینه تعریف می گردد که میتواند خود به خودی یا به دنبال اپی زیاتومی ایجاد شود. اپی زیاتومی برشی است که عامل زایمان به منظور جلوگیری از صدمه دیدن ناحیه پرینه، با افزایش قطرهای دهانه خروجی لگن ایجاد می کند و معادل پارگی درجه۲ (پارگی پوست و مخاط به علاوه صدمه به عضلات پرینه) میباشد. اینکار با عوارضی همچون درد پرینه، مقاربت دردناک و بی اختیاری ادرار و مدفوع همراه است. همچنین خونریزی، هماتوم، عفونت و... به دنبال پارگی پرینه ایجاد می شوند. با توجه به عوارض بیان شده برآن شدیم تا تاثیر راهکار کم خطر و ارزان قیمتی مانند ماساژ پرینه در لیبر را برتعداد موارد اپی زیاتومی و نیز پارگی پرینه بررسی کنیم.روش جستجو: ازمیان مقالات متعدد در این زمینه سرانجام ۲۵ مقاله مرتبط از سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۱ از طریق جستجو در پایگاه های google scholar، pubmed و SID و با کلیدواژه های ماساژ پرینه و اپی زیاتومی به فارسی و کلیدواژه های perineal massage، episiotomy و laceration به انگلیسی انتخاب شدند و نتایج آنها مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در مطالعات صورت گرفته، ماساژ ناحیه پرینه با مکانیسم اتساع عروق و افزایش جریان خون ناحیه، همچنین با افزایش الاستیسیته و نرم شدن پرینه، تعداد موارد نیازمند به برش اپی زیاتومی را کاهش میدهد. در دو مطالعه از جهت میزان نیاز به اپی زیاتومی، بین گروهی که ماساژ دریافت کردند و گروه گواه، تفاوتی غیرمعنادار دیده شد. همچنین در ۱۴ مقاله میزان بروز پارگی پرینه به دنبال ماساژ کاهش، در ۴ مقاله بروز پارگی در دو گروه برابر و ۴ مقاله دیگر موارد پارگی پرینه به دنبال ماساژ، بیشتر گزارش شد(۱-۵).نتیجه گیری: اکثر مطالعات ماساژ پرینه را به منظور کاهش تعداد موارد اپی زیاتومی مفید دانسته اند. اما با توجه به نتایج متناقض درباره موارد پارگی پرینه، نیاز است پژوهش های بیشتری برای بررسی این مسئله انجام شوند.

نویسندگان

سیده مینا رضوی دینانی

دانشجوی کارشناسی مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

پریساسادات طباطبایی جعفری

دانشجوی کارشناسی مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

نرگس اسکندری

استادیار و عضو هیئت علمی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم