بررسی ساختار ژنتیکی و روابط فیلوژنی اسب های کاسپین، عرب و تالشی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 223

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JASR-11-2_006

تاریخ نمایه سازی: 24 اسفند 1400

چکیده مقاله:

نژادهای بومی به دلیل دارای بودن ویژگی­های منحصر به فرد، جزء ذخایر ژنتیکی کشور محسوب شده و شناخت بیشتر ساختار ژنتیکی آنها به حفظ و حراست آنها و تدوین برنامه­های اصلاح نژادی کمک خواهد کرد. در این پژوهش تنوع ژنتیکی ۱۳۶ راس اسب از سه نژاد ایرانی (کاسپین، عرب و تالشی) با استفاده از ۱۲ نشانگر ریزماهواره توصیه شده توسط انجمن بین المللی ژنتیک حیوانی، مورد بررسی قرار گرفت. تمام نشانگرهای استفاده شده چند شکل بودند و نشانگرهای ASB۱۷ با ۱۲ آلل و HMS۶ با ۶ آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل را تولید کردند. بیشترین و کمترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب در نشانگرهای VHL۲۰ (۷۸/۰) و ASB۲۳ (۶۲/۰) محاسبه شد. میانگین شاخص شانون برای همه جایگاه­ها برابر با ۷۲/۱ به دست آمد. در نمودار فیلوژنی رسم شده با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روش UPGMA (۱۴)، اسب­های کاسپین و تالشی در یک شاخه و اسب­های عرب در شاخه جداگانه قرار گرفت. آنالیز واریانس مولکولی نشان داد که تنوع ژنتیکی زیادی در درون نژادهای بررسی شده وجود دارد و با توجه به جمعیت کم اسب­های تالشی و کاسپین، پیشنهاد می­شود برنامه­های اصلاح نژادی جهت بهبود کارایی و جلوگیری از انقراض آنها تا رسیدن به سطح امن طراحی و اجرا گردد.

نویسندگان

رضا سید شریفی

دانشگاه محقق اردبیلی

سجاد بادبرین

بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران

نعمت هدایت ایوریق

دانشگاه محقق اردبیلی

سیما ساور سفلی

موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

جمال سیف دواتی

دانشگاه محقق اردبیلی

حسن خمیس آبادی

بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Aberle, K. S., H. Hamann, C. Drogemuller, and O. Distl. ...
  • Amirinia, C., H. R. Seyed Abadi, M. H. Banabazi, and ...
  • Behroozinia, S., S. Z. Mirhoseini, F. Afraz, A. Sohrabi, A. ...
  • Bigi, D., and G. Perrotta. ۲۰۱۲. Genetic structure and differentiation ...
  • FAO. ۲۰۰۰. World Watch List for Domestic Animal Diversity. Third ...
  • Gupta, A. K., M. Chauhan, A. Bhardwaj, N. Gupta, S. ...
  • Jemmali, B., M. M. Haddad, N. Barhoumi, S. Tounsi, F. ...
  • Khanshour, A., E. Conant, R. Juras, and E. G. Cothran. ...
  • Khanshour, A., R. Juras, R. Blackburn, and E. G. Cothran. ...
  • Laliotis, G. P., and M. Avdi. ۲۰۱۷. Genetic diversity assessment ...
  • Mackowski, M., S. Mucha, G. Cholewinski, and J. Cieslak. ۲۰۱۵. ...
  • Mahrous, K. F., M. Hassanane, M. A. Mordy, H. I. ...
  • Marletta, D., I. Yupanqui, S. Bordonaro, D. Garcia, A. M. ...
  • Nei, M. ۱۹۷۸. Estimation of average heterozygosity and genetic distance ...
  • Peakall, R., and P. E. Smouse. .۲۰۱۲. GenAlEx ۶.۵: genetic ...
  • Rukavina, D., D. Hasanbasic, A. Durmic-Pasic, B. Kalamujic, and A. ...
  • Samozad, M., M. Nasir, M. Aslaminejad, A. Tahmoorespour, M. Doosti, ...
  • Vahdani-Manaf, M. A., M. Mashayekhi, A. Hassanpour, and M. R. ...
  • Yeh, F. C., R. Yang, and T. Boyle. ۱۹۹۹. POPGENE ...
  • Zhang, Y. P., X. X. Wang, O. A. Ryder, H. ...
  • نمایش کامل مراجع