اهمیت کشاورزی ارگانیک در راستای توسعه کشاورزی پایدار و حفاظت از محیط زیست

امروزه بخش کشاورزی به منظور پاسخ گویی به نیاز روزافزون غذا برای جمعیت رو به رشد کره زمین و فراهم کردن موادغذایی کافی و مناسب، به میزان زیادی وابسته به مصرف مواد شیمیایی می باشد. به گونه ای که با توسعه و گسترش علوم و فناوری های نوین همچون؛ مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی، کاشت ارقام پر محصول گونه های زراعی و باغی و استفاده بی رویه از کودها و آفت کش های شیمیایی باعث افزایش کمی تولیدات کشاورزی گردید و مشکل غذا را در بسیاری از کشورها بالاخص کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه حل نمود، اما همواره این افزایش تولید با مشکلات زیست محیطی متعددی مانند آلودگی منابع آب و خاک، بروز آفات و بیماری های جدید گیاهی، سوء تغذیه و بیماری در اثر کاهش کیفیت موادغذایی روبرو شده است. مجموعه ی این عوامل سبب گردید تا حفظ محیط زیست و امنیت غذایی به یکی از چالش های بشر در عصر حاضر تبدیل شود و جوامع بین المللی در پی یافتن راهبردهای مناسبی برای حل این معضلات و دستیابی به نظام های کشاورزی پایدار باشد. یکی از این راهبردها استفاده از روش کشاورزی ارگانیک در راستای توسعه پایدار کشاورزی بوده و به مجموعه ای از عملیات گفته می شود که با هدف کاهش مصرف نهاده های غیرطبیعی به اجرا در می آید و در آن مصرف کود و سموم شیمیایی، مواد نگهدارنده سنتز شده، ارگانیسم های تولید شده به روش مهندسی زنتیک به طور مستقیم کنار گذاشته می شود. بنابراین با توجه به اهمیت و ضرورت کشاورزی ارگانیک در بهبود امنیت غذایی، پایداری و سلامت محیط زیست و مردم، مقاله حاضر که بصورت مروری و کتابخانه ای تهیه شده است به بررسی مفهوم کشاورزی ارگانیک و وضعیت این نظام کشاورزی در جهان و ایران، مزایا، معایب، اهداف، موانع و مشکلات کشاورزی ارگانیک می پردازد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ارگانیک ، توسعه کشاورزی پایدار ، محیط زیست