تاب آوری شهری، مفهومی پایدار در مدیریت شهری

در دهه های اخیر، افزایش جمعیت جهان به خصوص در مناطق شهری به عنوان یک پدیده مهم، پیچیدگی ها و مشکلات زیادی را در زمینه های مختلف ایجاد کرده است. در این میان، مخاطرات به عنوان یکی از مهم ترین موضوعات در حوزه های برنامه ریزی و طراحی شهری به جهت مدیریت بحران و خطرپذیری، کاهش ریسک و آسیب ها، افزایش ایمنی و کیفیت زندگی می باشد. در واقع شهر به عنوان بستر وقوع حوادث دارای اهمیت زیادی است؛ ازاین رو برنامه ریزی، شناخت فضاهای شهری و طراحی مناسب آن راهی است به سوی برآوردن نیازهای گوناگون شهروندان در سه بعد پیشگیری، مقابله و اقدامات پس از بحران؛ بنابراین در برخورد با بحرانها در برنامه ریزی و طراحی شهری توجه به اصل انعطاف پذیری به عنوان یکی از عوامل خلق فضای شهری باکیفیت و تاب آور، فضا را قادر می سازد تا گزینه های متعددی را در هر زمان جهت مقابله و کاهش خطرپذیری و اثرات بحران به شهروندان ارائه نماید تاب آوری و پایداری اهداف اصلی شهرهای آینده خواهند بود. عواقب جبران ناپذیر حوادث طبیعی و آسیبهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهرهای معاصر موجب شده تا مفاهیم پایداری و تاب آوری تا حد زیادی به هم مرتبط شوند.هدف از نگارش مقاله، بررسی مفهوم تاب آوری در برنامه ریزی و مدیریت شهری می باشد. و اینکه چه عواملی در تاب آوری در فضاهای شهری موثر است.روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی بر مبنای مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد. و جهت تعریف و ادبیات موضوع از مقالات، کتب و نوشتارهای پزوهشگران استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

تآب اوری شهری ، مدیریت شهری ، برنامه ریزی شهری