ارزیابی طراحی بهینه شبکه ایستگاههای بارانسنجی توسط اهداف مختلف با استفاده از آنتروپی

بارندگی به عنوان یکی از فرآیندهای مهم چرخه هیدرولوژیکی، در برنامهریزیهای مدیریت منابع آب و اموری چون کنترل سیلاب، تأمین نیاز آبی گیاهان، طراحی سیستمهای زهکشی، جلوگیری از فرسایش خاک از اهمیت بسزایی برخوردار است. از اینرو بهینه سازی طراحی شبکه باران سنجی موجب بهبود کیفیت برآوردهای منطقه ای بارندگی همچون برآورد میانگین درازمدت بارندگی یا حجم بارندگی یک حوضه خواهد شد. تئوری آنتروپی علاوه بر استفاده های اخیر در زمینه هیدرولوژی و منابع آب، در ارزیابی و طراحی شبکه های پایش نیز کاربرد داشته است. در تحقیق حاضر از میان شاخصهای مختلف آنتروپی، آنتروپی انتقال اطلاعات به عنوان معیاری از انتقال اطلاعات و اطلاعات در دسترس در شبکه پایش، برای بهینه سازی شبکه باران سنجی منطقه مورد مطالعه و تعیین مکانهای مناسب احداث باران سنج از میان نقاط پتانسیل معین، انتخاب شد. ابزار بهینه سازی در این مطالعه الگوریتم ژنتیک میباشد که با دو تابع هدف بیشینه کردن متوسط آنتروپی انتقال اطلاعات و بیشینه کردن حداقل آنتروپی انتقال اطلاعات در محدوده مطالعه (حوضه باتلاق گاوخونی)، اجرا شد. نتایج مطالعه، نشان دهنده قابلیت این الگوریتم در مکانیابی ایستگاههای جدید و نیز برتری نسبی تابع هدف دوم است. در انتها موقعیت باران سنجهای پیشنهادی هر دو روش نیز ارائه شد.

کلیدواژه ها:

آنتروپی انتقال اطلاعات ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی طراحی ، شبکه ایستگاههای باران سنجی